Breng me thuis - Nando Boers RECENSIE

Recensie: Breng me thuis - Nando Boers

Jonge gelukszoekers Anna en Hector verlaten Nederland om een nieuw leven op te bouwen in Australië. De steeds dreigendere situatie tussen de kapitalistische en de communistische wereld maakt dat ze het benauwd krijgen in Europa en in een nieuw land, ver van het potentiële onheil vandaan, zien ze een veelbelovende toekomst voor hen weggelegd. Ze bezegelen die toekomst meteen ook met de overgang naar 'Mom' en 'Dad', zoals ze door het hele verhaal heen worden genoemd, want Anna blijkt zwanger te zijn wanneer ze na een lange boottocht Australië bereiken. De geboorte van Brucey zou een hoogtepunt uit hun bestaan moeten zijn, maar Mom krijgt het steeds moeilijker met wie ze is en wat ze in Australië doet. Naarmate Brucey verder opgroeit, distantieert ze zich steeds verder van haar gezin. Uiteindelijk besluit ze om naar Europa terug te keren. Pas vele jaren later krijgt Dad weer nieuws van Mom, in de vorm van een brief die het leven van hem en Brucey zal veranderen.

Nando Boers laat zien dat hij een auteur is die zich goed documenteert. Zijn roman vormt een tijdsdocument dat op fictionele wijze van een belangrijk maar tot nog toe onderbelicht gegeven uit de tweede helft van de twintigste eeuw getuigt: de migratie van gelukszoekers, zowel uit Europa als uit Azië, naar Australië. Boers weet uiterst goed de implicaties van deze migratiestromen in beeld te brengen: de ontwikkeling van een nieuwe welstand, maar ook integratiemoeilijkheden, discriminatie en racisme, zeker in het geval van de Aziatische gelukszoekers zoals naar het einde van de roman toe zal blijken. Hoewel het erop lijkt alsof de auteur het laatste deel in een te krap bestek wou inpassen en daar beter wat meer ruimte voor had uitgetrokken, heeft hij over het algemeen goed gedoseerd waar hij de realiteit de fictionaliteit heeft binnengetrokken.

De grote kracht van Breng me thuis ligt weliswaar vooral in de in elkaar vervlochten verhaallijnen: het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Mom, Dad en Brucey en alterneert ook tussen heden en verleden. Op die manier krijgt de lezer puzzelstukjes aangereikt die hem helpen bij de zoektocht naar de waarheid: wat heeft Mom precies gedreven om Australië achter zich te laten? Als lezer ontrafel je zo mee de geheimen die Mom met zich meedraagt en lijk je daardoor soms wat verder te staan dan de personages in hun zoektocht. Nando Boers toont zich hierin een meesterverteller die op gebalanceerde wijze kiest welke informatie hij op welk moment met zijn lezers deelt. Hij weet de spanning tot op het einde hoog te houden en verrast ook dan nog steeds. Tegelijk speelt de auteur een subtiel spel van leidmotieven die op het eerste gezicht pure uitdrukkingen van de tijdsgeest zouden kunnen zijn, maar onderhuids lijkt er meer aan de hand. Neem nu bijvoorbeeld de bosbranden, die niet alleen horen bij het Australische leven maar ook, los van de realiteit, een emotionele onrust in het verhaal symboliseren. Of, nog sterker, de aanwezigheid van de muziek van John Denver, die de tweede helft van de 20ste eeuw inderdaad gemarkeerd heeft, maar waarvan het nummer Take me home, Country Roads zonder twijfel ook verwijst naar de zoektocht van de personages naar hun echte thuis en naar de titel van de roman. Het zijn dit soort vernuftige spelletjes die Breng me thuis het niveau van een gewone roman laten overstijgen.

Interessant is ook hoe Nando Boers deze subtiele taalvirtuositeit weet door te trekken in elk van zijn personages: Mom, Dad en Brucey hebben elk hun eigen manier om zich uit te drukken. Daarbij behoudt de auteur een vlotte schrijfstijl die ervoor zorgt dat je het boek niet gemakkelijk kunt wegleggen.

Breng me thuis is een fascinerend verhaal dat vanuit meerdere perspectieven vertelt over de zoektocht naar een thuis.

Recensie: Breng me thuis - Nando Boers