Antonia Scott 2 : De Zwarte Wolvin - Juan Gómez-Jurado RECENSIE

Recensie: Antonia Scott 2 : De Zwarte Wolvin - Juan Gómez-Jurado

In 2021 leerden we door De rode koningin, het debuut van de Spaanse Juan Gómez-Jurado, wie de hoofdpersonages van zijn vertelling waren. Hoewel de introductie redelijk was, leek het boek toch vooral op een lange aanloop naar een volgend deel. De zwarte wolvin is het vervolg en het tweede boek in de reeks. Je kunt het boek op zichzelf lezen, maar is toch niet zozeer aan te raden omdat je de royale kennismaking met de karakters dan mist en er gaten in de rode draad van het verhaal zullen ontstaan.

Slechts een aantal maanden na de gebeurtenissen uit het vorige boek, treffen Antonia en Jón elkaar weer. Ditmaal op de kade van een rivier omdat er een melding binnenkwam over een drijvend lijk in het woeste water en de vraag oprijst of het slachtoffer is gesprongen of is geduwd. Terwijl hun aandacht uitgaat naar de motieven, worden ze weggestuurd naar Marbella, omdat daar een belangrijkere zaak op zich wacht. Lola, en belangrijke link met de maffia, blijkt spoorloos nadat haar man is vermoord en het duo lijkt over de geschikte speurneuzen te beschikken om haar te kunnen vinden. 

Geheel in dezelfde stijl vervolgt De zwarte wolvin haar voorganger. De delen worden, net als in het vorige boek, ingeleid met een mooie zwartwitprint die iets over de aankomende inhoudt verklapt. De tekst is opgedeeld in vier verschillende delen: Antonia, de wolvin, Lola en Jón. Hoewel het karakter van de inleidende naam in datzelfde deel centraal staat, geeft Gómez-Jurado toch geen eenzijdig inzicht mee.  De stijl van De zwarte wolvin is simpel, maar uitgebreid. Gedetailleerd zonder langdradig te worden en bij tijd en wijle voorzien van een (flauwe) grap. Doordat alle personages een eigen inbreng in het verhaal hebben, wordt er een riant beeld geschetst waarmee empathie mogelijk wordt gemaakt. Motivaties en keuzes worden duidelijker en brengen het verhaal dichter naar je toe. Dit is een zeer goede vooruitgang ten opzichte van het vorige boek, wat nogal afstandelijk overkwam.

Hoewel hoofpersonage Antionia nog lang niet te doorgronden is, wordt er tersluiks meer informatie over haar losgelaten waardoor zij stukje bij beetje je hart weet te veroveren. Toch is het Jón die de show steelt. De gezette man - absoluut niet dik! - is het karakter waarmee iedereen zich wel kan identificeren. Hij geeft om de mensen om zich heen en heeft alleen het beste met hen voor. Zelfs als hij daardoor dingen doet die achteraf niet zo heel slim bleken te zijn. Zijn goedaardigheid en eerlijkheid staan geheel in contrast met de eigenaardigheden van Antonia, en dat maakt van hen een krachtig duo waarover je graag meer wil lezen.  

De zwarte wolvin is een verbetering in de reeks. De personages krijgen gestalte en weten je mee te nemen in hun avontuur, terwijl de gedetailleerde en soepele schrijfstijl je aan de pagina's weet te kleven. Tempo, acties en emoties zijn prima in balans. Puntje van kritiek is dat de spanning lang op zich laat wachten, maar hopelijk houdt de auteur deze stijgende lijn aan en laat hij zijn lezers smachten naar nieuw werk. Dit smaakt absoluut naar meer! 

Recensie: Antonia Scott 2 : De Zwarte Wolvin - Juan Gómez-Jurado