De grootse godvergeten glorie van alles - Josh Ritter RECENSIE

Recensie: De grootse godvergeten glorie van alles - Josh Ritter

Weldon Applegate denkt op 99-jarige leeftijd terug aan het leven en hoe hij dat in al die jaren heeft ingevuld. Zijn gedachtestroom begint bij zijn jeugd, waar zijn vader aan zijn moeder de belofte maakt om te stoppen met het gevaarlijke houthakkerswerk dat hij deed. Hij begint een winkel waar hij benodigdheden voor het bosleven verkoopt en houdt dat vol, ook jaren na de dood van Weldons moeder. Tot op een dag Linden Laughlin zijn winkel binnenwandelt en hem overhaalt om mee te helpen met zijn volgende project. Het leven van de familie Applegate is sindsdien nooit meer hetzelfde.

Josh Ritter vertelt een sfeervol verhaal, maar de schrijfvorm is wellicht niet de beste methode om het over te brengen. De grootse godvergeten glorie van alles bevat veel details. Deze zijn te vinden in de karakters van de voorbijkomende personages, waarmee ze erg omvangrijk worden neergepend. De personages zijn niet alledaags, wat ze aan de ene kant aantrekkelijk en interessant maakt, maar waardoor ze aan de andere kant als vreemde wezens overkomen waardoor het lastig gemaakt wordt om je met ze te identificeren. De uitgebreide omschrijvingen hebben tevens tot gevolg dat het tempo van de vertelling stagneert. Soms is het een dump aan informatie, zonder dat het ergens toe leidt. Deze details worden ook overgedragen door middel van de setting, maar hiervoor geldt vrijwel hetzelfde: ze zorgen voor een knusse ambiance, maar vertragen de ontwikkeling van het verhaal.

De schrijfstijl die in De grootse godvergeten glorie van alles gehanteerd wordt, bevat geen moeilijkheden, maar heeft wel een aantal elementen die niet voor iedereen even geschikt zijn. Zo is het taalgebruik van de auteur eenvoudig, maar neemt hij geen blad voor de mond en deinst hij er niet voor terug om gebruik te maken van grove(re) taal waardoor er een flink sarcastische toon over zijn vertelling heen valt. De humor verlicht het relatief zware onderwerp, want het leven van houthakkers gaat zeer zeker niet over rozen en het boek is in fases dan ook doorspekt met narigheid. Maar deze humoristische toon zal er niet door iedereen uitgehaald worden en hiermee geven de onbehouwen, en soms zelfs onbeleefde, uitdrukkingen met regelmaat een bittere klank aan De grootse godvergeten glorie van alles.

De grootse godvergeten glorie van alles geeft een unieke draai op een coming-of-age vertelling. Toch is het juist deze buitengewone visie dat het boek niet geschikt maakt voor een breed publiek. In combinatie met de woordenschat van de auteur, is het namelijk lang niet altijd even vermakelijk om te lezen. Dit is waarschijnlijk een van de weinige verhalen die beter wordt gebracht door ernaar te luisteren. Het liefst in een bos, nabij een kampvuur. Dan zal het verhaal van Josh Ritter alle godvergeten glorie krijgen dat het toekomt.

Recensie: De grootse godvergeten glorie van alles - Josh Ritter