Het zwarte boek van de uren - Eva García Sáenz de Urturi RECENSIE

Recensie: Het zwarte boek van de uren - Eva García Sáenz de Urturi

Het was even slikken toen er werd aangekondigd dat de trilogie van 'De witte stad' nog een extra deel zou krijgen. De heren van de tijd, het afsluitende deel, wist de verhaallijnen immers perfect aan elkaar te rijgen en af te ronden.  Zou dit vierde boek nog een waardevolle aanvulling kunnen zijn of had Eva García Sáenz de Urturi het beter bij drie boeken kunnen houden?

De auteur gaat met dit deel verder waar haar vertelling eerder ophield. Inspecteur Unai López de Ayala -door intimi Kraken genoemd- heeft zijn stokje neergelegd en is niet meer werkzaam bij de politie. Hij geniet van de rust die dit met zich meebrengt en probeert zijn leven weer in het goede vaarwater te krijgen. De rust wordt echter ruw verstoord als hij een anoniem telefoontje krijgt waarin de beller het leven van zijn moeder wil ruilen tegen een historisch boek dat onvindbaar is. Krakens leven wordt weer op zijn kop gezet, want zijn moeder is immers al jaren dood...

Het zwarte boek van de uren voelt als thuiskomen. Direct bij de start word je weer herenigd met protagonist Kraken en doordat je -door het lezen van de vorige delen- al een band met hem hebt opgebouwd, kost het niet veel moeite empathie voor het karakter op te wekken. Het is mogelijk het boek als standalone te lezen, want er start een nieuw avontuur voor Kraken. Het ontbreken van de historie van de personages is geen gemis is het verhaal, maar deze kennis geeft wel een extra belevenis. Alleen daarom al is het aan te raden bij het begin te beginnen. 

De weelderige schrijfwijze die wordt gehanteerd in Het zwarte boek van de uren voert je mee naar Spanje, wat door specifieke details nog een extra sfeervolle ambiance krijgt. Je waant je door de straten en steegjes en beleeft het avontuur vanaf de eerste rang mee. Er is een spanningsniveau aanwezig, maar de dit voert geen boventoon. De tensie is onderhuids aanwezig en wordt voornamelijk teweeggebracht door de mysterieuze aspecten en onbeantwoorde vragen. Het is een fijne soort spanning die niet afleidend is van de vertelling. De tijdsdruk die je samen met de voormalig inspecteur ervaart, is een tweede methode om nervositeit in het verhaal te brengen. 

Waar de vorige boeken diep de geschiedenis indoken van de stad Vitoria, blijft dat in Het zwarte boek van de uren helaas achterwege. Het opmerkelijke onderwerp gaat hier over de verborgen (en verdorven) kant van boekverzamelaars. Deze verhaallijn is heel interessant, maar wordt overspoeld door het drama rondom de protagonist en hiermee focust het verhaal zich meer op het persoonlijke vlak van Kraken. Leuk, maar anders dan je tot dusver van de auteur gewend bent en hierdoor ook wel een klein gemis. 

Het zwarte boek van de uren is een aangename aanvulling op de reeks en daardoor wordt het Sáenz de Urturi vergeven dat de afgeronde trilogie toch nog een vervolg heeft gekregen. Het is niet het beste boek van de reeks, maar de materie is interessant en de meeslepende schrijfwijze zorgt voor plezierig tijdverdrijf. 

Recensie: Het zwarte boek van de uren - Eva García Sáenz de Urturi