De laatste man - Elizabeth Gilbert RECENSIE

Recensie: De laatste man - Elizabeth Gilbert

De aantrekkingskracht van de Frontier, het Oude Westen, staat centraal in de roman De laatste man van Elizabeth Gilbert (1969). Voor haar is Eustace Conway de laatste man die de kracht van het Wilde Westen in praktijk brengt. Het Amerika van vindingrijkheid, doorzettingsvermogen, ingebed in de natuur: los van loom, luiheid en gemakzucht die in latere eeuwen binnen sloop.

Deze Eustace krijgt de hoon van zijn intelligente vader over zich heen als hij niet aan kan haken bij diens verstandelijk vermogen. Het levert hem een trauma op dat hem zijn hele verdere leven achtervolgt.

Eustace voelt zich één met de natuur, de enige die hem echt begrijpt. Hij kan met handen, ogen en oren dingen die voor de Indianen heel gewoon waren, maar in zijn tijd uitroepen achter verbazing plaatsen. Trekt zich terug in een zelfontworpen tipi in het gebergte van de Appalachen, voorziet in zijn onderhoud door bevindingen op scholen te delen met razend enthousiaste jeugd. Hij haalt de media met ongekende prestaties zoals het doorkruisen van Amerika te paard en het maken van bijna oneindige trektochten waarbij hij leeft van wat de natuur hem biedt. De aanslagen op zijn fysiek zijn onbeschrijflijk.

Geënthousiasmeerde volwassenen kunnen het tijdens trainingen niet opbrengen om zó te leven en zich onvoorwaardelijk over te geven. Ze lopen stuk op vergaande intolerantie.

De auteur slaagt er in om tot het innerlijk van de hoofdpersoon door te dringen. Plaatst de lezer in zijn schaduw, laat hem/haar op het puntje van de stoel zijn buitenissigheden meebeleven. Het smachten van een natuurmens naar een levensgezel dat voortdurend spaak loopt omdat geen vrouw bestand is tegen zijn geestelijke knechting en de eigen identiteit daarvoor wil opgeven.

Een roman die een spiegel voor houdt: de botsing tussen welstand en wellevendheid. Ontwikkelingen die een miljoen aan jaren vergden en in vijftig jaar werden afgeserveerd in de tijd van de druk op de knop.

Een onderhoudend plot dat je in spanning houdt of de mens in zijn oerdrift tot zijn laatste zucht weerstand kan bieden aan het gerief van de moderniteit. Zelfvoorziening die botst op het verlangen naar vrouw en kinderen. Een meeslepend verhaal over een levenswijze die de top enerzijds de flop anderzijds met zich meebrengt.

Recensie: De laatste man - Elizabeth Gilbert