Het Ijzerzwaard - Julie Kagawa RECENSIE

Recensie: Het Ijzerzwaard - Julie Kagawa

Het Ijzerzwaard is het tweede deel in de Evenfall-trilogie van Julie Kagawa. De trilogie kan losstaand gelezen worden, maar voor de fans van Kagawa die de Iron Fey-serie hebben gelezen, is het ook een mooie aanvulling hierop. Het Ijzerzwaard gaat verder waar deel één, De Ijzerraaf, is geëindigd, maar deze keer wordt het verhaal verteld door de ogen van Ash.

Na de overwinning op het monster in De Ijzerraaf hoort de groep dat Keirran verdwenen is. Meghan en Ash willen alles op alles zetten om hun zoon terug te vinden en krijgen daarbij natuurlijk hulp van Puck en Nyx en de cait sith Grimalkin. Hoe verder ze komen in het verhaal, hoe meer de Fae ontdekken over hun eigen geschiedenis, en dat blijkt geen mooie geschiedenis…

Julie Kagawa bezit een talent om haar hoofdpersonages te laten schitteren. Dat deed ze in het eerste deel, De Ijzerraaf, absoluut met Puck. Dat blijkt moeilijker wanneer het hoofdpersonage wat stugger en introverter is. Het lukt Kagawa niet om de lezer veel connectie te laten krijgen met Ash. Je blijft uitkijken naar scènes waarin Puck en Meghan de boventoon voeren, of waarin Grimalkin de rest op zijn droge manier terechtwijst. Toch past het sombere van dit deel wel goed bij de stijgende dreiging in het verhaal, en daar speelt de blik waarmee Ash de gebeurtenissen bekijkt een grote rol. Om het te vergelijken met De schaduw van de vos-trilogie is misschien niet de bedoeling, maar ook daar was een stijgende dreiging te voelen over de drie verhalen heen, maar daar bleef de luchtigheid met name in de personages zitten. Temeer omdat daar Yumeko steeds centraal bleef staan.

Kagawa doorspekt haar scènes graag met scherpe humor. Dat zorgt voor een unieke sfeer in haar fantasy-verhalen, want je kan en mag als lezer lachen. Tijdens de diepste ellende, vindt ze wel een grap om te vertellen. Het is geen kolder en het is niet storend, en dat komt omdat ze het eigenlijk vanaf pagina één doet. Ze onderscheidt zichzelf daardoor wel van andere Young Adult fantasy auteurs als bijvoorbeeld Sarah J. Maas, die toch veel meer de romantische hoek kiest. De stijl van Kagawa is verder makkelijk leesbaar en zorgt voor een hoog tempo in het verhaal. Er staan veel uitgeschreven, korte conversaties in Het Ijzerzwaard en dat laat je als lezer wel betrokken voelen bij de actie.

Die actie is er genoeg te vinden in Het Ijzerzwaard. Je kan bijna zeggen dat er geen saaie momenten te vinden zijn. De rustmomenten zijn schaars, en dienen vaak een doel. Om toch een bepaald personage meer te verdiepen of een stukje van het verhaal in alle rust uit te leggen. Er zitten meer dan genoeg vechtscènes in het boek, maar het is leuk om de samenwerking tussen de personages te zien en de creativiteit van Kagawa hoe ze hen laat vechten. Tere lezers zullen het af en toe misschien too much vinden, maar het past binnen de stijl en het verhaal, dus het komt nooit uit de lucht vallen.

Het Ijzerzwaard zet dus niet helemaal de spetterende start door die De Ijzerraaf heeft gemaakt, maar de plot is goed en verrassend en zorgt er zeker voor dat je nieuwsgierig wordt naar het derde deel, De Ijzerbelofte. Daar moeten we nog even een maand op wachten.

Recensie: Het Ijzerzwaard - Julie Kagawa