De ijzerbelofte - Julie Kagawa RECENSIE

Recensie: De ijzerbelofte - Julie Kagawa

In dit laatste deel van de Evenfall-trilogie gaat het gezelschap op zoek naar de Nachtmerriekoning. Ze moeten daarvoor het afgesneden rijk Schemertij doorkruisen en komen in contact met de nog levende inwoners. Daarbij vallen ze van de ene verrassing in de andere en komen uiteindelijk alle puzzelstukken op hun plek te liggen. Er zullen offers gebracht moeten worden om zoveel mogelijk van Schemertij én Nimmernnimmer te redden en daarbij horen moeilijke keuzes. Zal de groep helden in staat zijn om beide werelden te redden?

Dit deel wordt verteld vanuit het oogpunt van Meghan. De koningin van het Ijzerrijk is liefhebbend en moedig, iets wat op elke bladzijde te voelen is. Ze is eigenlijk bijna té perfect. Er valt niets op haar aan te merken en dat leest prettig, maar is ook een klein beetje saai. Dit deel heeft niet de kolder van het eerste deel, of de donkere sfeer van het tweede deel, maar is natuurlijk wel grimmig genoeg. Er gebeuren geen prettige zaken in Schemertij en dat krijg je als lezer volop mee. Het tegengewicht dat het karakter van Meghan biedt, maakt de voor de lezer dus zeker beter verteerbaar. De keuze van Kagawa in de personages die ze volgt in de drie boeken van de Evenfall-trilogie is zeer goed bedacht en sluit mooi aan op het verhaal.

Julie Kagawa werkt toe naar een climax en dat is aan alles te voelen. De scènes vooraan in het boek zijn vooral verklarend, maar blijven een beetje vlak in vergelijking met de vorige boeken. Het is een stuk herhaling, het vechten tegen de Nachtmerries, en dat is natuurlijk normaal, maar het lijkt ook alsof de personages gewoonweg meer praten in De Ijzerbelofte. De plot lijkt eerst een beetje een ongeloofwaardige kant op te gaan, maar dat herstelt zich wel in de loop van het verhaal. Kagawa blijft de lezer prikkelen en nieuwsgierig houden, door telkens kleine beetjes informatie te delen. Je kijkt echt uit naar het einde, of dat helemaal een goede zaak is, zal iedereen voor zichzelf moeten bepalen.

Natuurlijk maakt Kagawa alle vlakkere momenten goed aan het einde van De ijzerbelofte. De emoties en dramatiek spatten eraf, en wanneer je het boek dichtslaat ben je als lezer zeker voldaan. Qua schrijfstijl zijn er geen schokkende elementen te bespeuren. De fans van Kagawa weten dat ze gebruik maakt van een natuurlijk taalgebruik, waar de humor nooit ver weg is. Dat is in De ijzerbelofte niet anders. Je hoeft niet na te denken over het woordgebruik en de zinsconstructies, en toch voel je je als lezer serieus genomen. Een prima stijl om een boek vol actie te ondersteunen.

Kagawa sluit de trilogie af en het is afwachten of ze hierna nog terugkeert naar haar geliefde Fae. Voor de lezers waarbij deze Evenfall-trilogie de eerste kennismaking was met de wereld, is er nu wel al veel bekend geworden over het verloop van de eerdere boeken, maar langs de andere kant ben je wel nieuwsgierig geworden naar de eerdere avonturen van de personages. De ijzerbelofte is een boek waar emoties en actie hand en hand gaan met elkaar, maar niet elke scène is even goed in balans. Toch is het over het geheel gezien een degelijk boek en beleef je er zeker enkele uren plezier aan. En als je de eerste twee delen al gelezen hebt, zit je zodanig in het verhaal dat je de ontknoping niet wil missen natuurlijk.

Recensie: De ijzerbelofte - Julie Kagawa