Meisjes uit het dorp - Marion Bloem RECENSIE

Recensie: Meisjes uit het dorp - Marion Bloem

Meisjes uit het dorp is het derde en laatste boek uit de trilogie van Marion Bloem. Vijftig jaar geleden (1972) verscheen Geen gewoon Indisch meisje, bijna veertig jaar later (2012) verscheen Meisje van honderd en weer tien jaar later is het slotstuk Meisjes uit het dorp uitgegeven. Het eerste boek van Marion Bloem veroverde al snel de wereld en deed het internationaal erg goed. De eerste twee boeken zijn meeslepende verhalen vol spanning. Het derde boek heeft dit helaas niet. 

In Meisjes uit het dorp worden de herinneringen van Marion Bloem van de hak op de tak beschreven. Er zijn eigenlijk maar weinig aanknopingspunten om een goed beeld te krijgen van dit verhaal. Voor leeftijdsgenoten van Marion Bloem met eenzelfde achtergrond zal dit boek bestaan uit een opsomming van herkenning en herinnering. Voor andere lezers is het met name een opsomming die je verder niet kan meeslepen en die ervoor zorgt dat je het boek heel makkelijk weglegt en er niet meer aan terugdenkt. 

Marion Bloem beschrijft de verschillende plekken waar hoofdpersonage Ramona gewoond heeft en wat ze daar voor herinneringen aan heeft. Ze beschrijft welk kapsel ze in welke periode wilde, ze vergelijkt de vriendschappen die zij vroeger had met de vriendschappen van haar kleinkinderen, hoe bruin ze mochten worden in de zomer, waar ze buitenspeelden en nog veel meer. Het lijkt een beetje alsof Marion Bloem van de ene herinnering in de andere valt en deze ook op die manier achter elkaar heeft gezet, zonder er een logisch verhaal van te maken.

In al deze herinneringen komt vooral het thema vriendschap steeds weer naar voren. Haar Zus had altijd veel vriendinnen om zich heen, terwijl Ramona zichzelf liever afsloot van de wereld en schreef. Nu zien en horen dat de vriendschappen van haar kleinkinderen vooral bestaan uit likes en comments op foto's is een nieuwe wereld voor Ramona. De voorwaarden voor een vriendschap zijn in haar ogen veranderd. 

De brij van herinneringen krijgt pas in de laatste 150 pagina's een kern. De opsomming stopt en het boek wordt eindelijk verhalend. Na het lezen van inmiddels al 350 bladzijden, het verspringen van verteller en de hak op de tak mentaliteit van dit boek ben je echter de draad al kwijt. Het is niet eens verrassend als je niet tot deze laatste 150 pagina's komt omdat je de moed al hebt opgegeven. 

Recensie: Meisjes uit het dorp - Marion Bloem