Het koor van Bellbird River - Sophie Green RECENSIE

Recensie: Het koor van Bellbird River - Sophie Green

Bellbird River is een klein stadje op het platteland van Australië. Er is niet veel te beleven in de gemeenschap behalve het liefdadigheidswerk van de vrouwen, de plaatselijke kroeg en het koor. Het verhaal gaat over vijf vrouwen die toevallig samen in het koor zitten, waar ze allemaal met een andere reden naartoe komen. Maar wat hun allemaal bindt is de muziek. Uiteindelijk vinden ze ook vriendschappen via het koor, met de andere leden, en kunnen ze richting geven aan hun eigen leven. Soms door goed bedoelde adviezen van andere koorleden.

De vijf vrouwen die samen in een koor zitten hebben allemaal een andere achtergrond. Alleenstaande Alex met haar dochter Kim zijn nieuw in het kleine stadje Bellbird River en Alex gaat op een school lesgeven, Debbie is ook nieuw in het stadje en werkt op een boerderij op het platteland. Victoria is geboren en getogen in Bellbird River en een voornaam persoon in de gemeenschap, haar nicht Gabrielle heeft het stadje toen ze oud genoeg was verlaten maar is door gezondheidsredenen weer terug en Janine runt de plaatselijke bakkerij.

Het koor van Bellbird River begint in januari 1998 en eindigt in de zomer van 1998 rond Kerstmis. Dat is ongeveer een jaar, dat het boek in beslag neemt en is genoeg om het geloofwaardig te maken. Er komt in het verhaal een verhuizing voor en dat kost inderdaad wel even om je te settelen in een nieuwe stad. Het zijn maar vijf personen die je een jaar volgt en dat geeft genoeg tijd om verschillende situaties uit te werken en de vijf op bepaalde situaties te laten reageren. Ze maken dan ook allemaal een ontwikkeling door in het jaar. Om je er echt in in te leven, is af en toe lastig, simpelweg omdat het platteland van Australië qua beleving te ver van je af staat, zoals bijvoorbeeld de opmerkingen die Alex en Kim krijgen.

Ze gaan me vast allemaal vragen waarom wij wel dezelfde achternaam hebben terwijl jij geen man hebt.

Zelfs als je als lezer ook in een klein stadje woont zijn dit kleingeestige opmerkingen. Waarschijnlijk wel normaal voor het platteland van Australië in 1998. Dat is 25 jaar geleden, hopelijk is er in de tussentijd veel veranderd!

De schrijfstijl van Sophie Green is vlot, je wordt het verhaal in gezogen en leert snel de personages van het verhaal kennen. De opbouw van het verhaal is bij vier personages vrij rustig maar bij één van de personen heb je het idee dat je direct met de neus in de boter valt en ook dan wordt het goed opgebouwd. Het leukste personage in het boek is de leider van het koor, die af en toe opduikt in het verhaal, maar dat had van mij wel meer mogen zijn. En Gabrielle komt goed uit de verf als operazangeres en absolute diva. Janine is het karakter dat minst sterk is en zich heel afhankelijk opstelt. Wat dat betreft zijn de karakters van Victoria en Gabrielle onafhankelijker. Ze worden omschreven als sterke vrouwen die precies weten wat ze willen. Soms met gevoel voor drama, maar absoluut in staat om te vechten voor hun waarden en familie. Ook Alex heeft een sterk karakter, want je moet toch wel lef hebben om samen met je dochter te verhuizen naar een vreemde stad waar je niemand kent. Niet alle vrouwen worden bevriend met elkaar in het boek maar het stadje is zo klein dat ze elkaar wel allemaal kennen en ze zitten natuurlijk in het koor.

Het koor van Bellbird River heeft een mooi einde. Het reflecteert de groei die ze in het jaar hebben meegemaakt. En dat zijn de boeken van Sophie Green, een einde waarbij de vrouwen in het boek door vriendschap er sterker voor staan en weer alles aan kunnen. Ga je richting Australië deze zomer of misschien wanneer het daar zomer is? Dan is dit het boek voor jou!

Recensie: Het koor van Bellbird River - Sophie Green