De diepte - Kyle Perry RECENSIE

Recensie: De diepte - Kyle Perry

Kyle Perry neemt ons in De diepte mee naar het Tasmaanse dorp Shacktown, waar de familie Dempsey heer en meester is. Ze runnen een groot zeeoorbedrijf, maar dat is eigenlijk een dekmantel voor hun drugshandel. Wanneer Forest Dempsey opduikt na een jarenlange vermissing, en kort daarop Davey Dempsey, de baas van het drugsimperium, verdwijnt, wordt de hele familie nerveus. Er broeit vanalles onder de oppervlakte en iedereen lijkt geheimen te hebben. Wie is er wel nog te vertrouwen?

Australische thrillers brengen vaak een overschot aan sfeer mee en dat is in De diepte niet anders. De oceaan, en zijn invloed op de inwoners van het kuststadje, is overheersend in het verhaal. Het geeft het boek zeker iets speciaal mee en zorgt met name in het begin van het verhaal voor een spannende factor. Water is onvoorspelbaar, wast alles schoon en kan veel met zich meebrengen naar de kust. Met name het feit dat het zich allemaal afspeelt op een eiland, waar iedereen elkaar goed kent binnen de gemeenschap, speelt ook een grote rol in verschillende gebeurtenissen in het boek.

De stijl is heel actief beschrijvend. De kleinste handelingen en gedachten worden op papier gezet en dat geeft een zekere nauwgezetheid, alleen gaat het ook vervelen na een tijd. Wat Kyle Perry schrijft is verre van saai en zit taaltechnisch goed in elkaar, maar het tempo duikelt meer dan eens helemaal naar beneden en de nauwgezetheid prikkelt de lezer niet om zelf dingen te bedenken.

Waar de lezer wel over kan nadenken, is hoe het nu allemaal in elkaar past. Perry bouwt laag na laag op, waardoor het mysterie steeds groter wordt. Als lezer denk je af en toe te weten hoe het allemaal in elkaar zit en dat is vaak waar, maar toch is de voorspelbaarheid niet heel storend. Het is meer een onderdeel van De diepte en iets wat je als lezer meer of minder zal kunnen waarderen. Het plot is goed en er zijn geen losse  eindjes, en er zit zeker meer dan genoeg geloofwaardigheid in het geheel.

Het realistische zit met name in de (ontwikkeling van) karakters. Het verhaal wordt vanuit drie  verschillende perspectieven verteld en dat geeft zoveel meer kijk op de personages. Hierdoor leer je ze echt goed kennen voor je gevoel. Meeleven met is dan nog een stap verder en dat gebeurt eigenlijk niet. Je blijft een beetje een buitenstaander en de stijl van Perry is absoluut niet emotioneel te noemen. Iets wat de broeierige, grimmige sfeer ten goede komt. Ahab en Mackerel zijn interessante personages om te volgen, met name Mackerel worstelt met het maken van keuzes en hoe die zijn verdere leven zullen beïnvloeden. Hij is eigenlijk het personage die je het meeste geluk wenst, maar waar je je langs de andere kant ook enorme zorgen om maakt.

Perry heeft een goede schrijfstijl, maar toch levert De diepte niet helemaal wat je hoopt van een thriller, en misschien is dat ook helemaal niet de classificatie die bij dit boek hoort. Er zit een zekere vorm van spanning in het verhaal, maar door het trage tempo valt het geheel meer terug op karakterontwikkeling en de zoektocht naar de waarheid. Het criminele milieu van de personages vormt de setting van het verhaal, en daarbij doet het toch wat aan het werk van Don Winslow denken. Alleen leest De diepte wat minder vlot en blijf je daardoor wat minder geboeid.

Recensie: De diepte - Kyle Perry