Things we never got over - Lucy Score RECENSIE

Recensie: Things we never got over - Lucy Score

De BookTok-sensatie Things we never got over heeft eindelijk een Nederlandse vertaling gekregen. Zoals gewoonlijk is het nu de vraag of het boek van Lucy Score de hype waard is. Dit eerste deel in de Knockemout-serie is absoluut een haters-to-lovers boek. De hoofdpersonages zijn allemaal aantrekkelijk én aangetrokken tot elkaar uiteindelijk, maar natuurlijk dragen ze zo enorm veel bagage met zich mee dat er verschillende hobbels te overwinnen zijn.

Naomi belandt na het ontvluchten van haar bruiloft halsoverkop in Knockemout. Haar tweelingzus heeft haar om hulp gevraagd omdat ze in de problemen zit. In werkelijkheid is het een valstrik en steelt Naomi’s zus haar auto en geld én draagt ze haar de zorg voor haar elfjarige nichtje Waylay over. In deze hele hectiek leert ze de knappe Knox kennen. Het karakter van de man botst compleet met dat van haarzelf, maar dat houdt de fysieke aantrekkingskracht niet tegen. Alhoewel Naomi zijn hulp eerst niet wil aanvaarden, heeft ze eigenlijk geen andere keus dan hem voor redder te laten spelen. Wanneer haar ex-verloofde én haar zus opnieuw opduiken, wordt het zelfs allemaal nog vrij gevaarlijk…

Things we never got over is een absoluut een feelgool met een vrij voorspelbaar plot, en het geheel wordt gehuld in een alles-komt-goed-sfeer. Er zitten zeker enkele sexy scènes in, maar zelfs als je daar niet echt van houdt zijn ze kort genoeg om het verhaal niet te gaan overheersen. Echt emotioneel wordt Things we never got over nooit. Mede door de afstand die je blijft voelen tot de personages.

Je bekijkt het verhaal door de ogen van Knox en Naomi, elk hoofdstuk wisselen ze elkaar af qua perspectief. Het houdt vaart in het verhaal en je ziet dezelfde situaties van beide kanten, waardoor je begrip kan tonen voor beide. Alle personages in Things we never got over zijn vrij stereotiep, waarbij er wel rekening is gehouden met een bepaalde mate van diversiteit. Naomi krijgt een nagenoeg perfecte uitstraling mee van Lucy Score. Ze is knap, slim, vriendelijk, en noem maar op. Knox is het type ruwe bolster, blanke pit en daar wordt niet vanaf geweken. De hele gemeenschap van Knockemout voelt als een grote, vriendelijke familie en ze nemen Naomi zomaar op in hun midden. Zelfs Waylay, het nichtje van Naomi, lijkt een bijna perfect kind, ondanks haar moeilijke jeugd.

De plot is goed opgebouwd door Score. Je krijgt tijd om iedereen te leren kennen, de kleine mysteries worden gaandeweg één voor één opgelost en hebben allemaal een logische verklaring. Naar het einde toe wordt het even heel spannend. Het gaat op dat moment wat snel en is daardoor niet heel goed uitgewerkt, en de vraag rijst of de climax van het boek niet meer storend dan complementair is. Het dient zijn doel prima, maar je wilt het het liefst zo snel mogelijk achter de rug hebben.

Lucy Score heeft een verslavende schrijfstijl. Je vliegt letterlijk over de pagina’s heen. Het enige nadeel is het gebruik van het woord ‘schatje’, dat voelt vaak niet passend. Het is vooral de vraag wel koosnaampje er in de oorspronkelijke versie werd gebruikt en waarom vertaler Jacodine van de Velde voor ‘schatje’ hebben gekozen. Het vele vloeken is een ander aspect dat irritatie kan opwekken, al wordt daar wel leuk mee omgegaan door het in de opvoeding van de elfjarige Waylay te implementeren.

Things we never got over is erg 'perfect', mooie mensen in mooie huizen met problemen die ze zo snel achter zich laten dat je hoofd er van gaat tollen. Een elfjarige die door haar moeder in de steek wordt gelaten en een wildvreemde zomaar accepteert? Daar kan je grote vraagtekens bij plaatsen. Toch, als je gewoon meegaat in het verhaal, je nergens druk om maakt en geniet van de soepele schrijfstijl, dan laat Things we never got over je niet meer los en kan je het moeilijk neerleggen eens je start met lezen. Het is de start van een trilogie, waarbij we in de volgende boeken de kans krijgen om telkens een ander koppel in Knockemout te kunnen volgen. Dat is absoluut iets om naar uit te kijken, want dat wordt vast weer een heerlijk tijdverdrijf.

Recensie: Things we never got over - Lucy Score