De kaartenmaker - Anette Hemming RECENSIE

Recensie: De kaartenmaker - Anette Hemming

In een buitenwijk in Oslo gaat de recent gescheiden Lisbet Lind aan haar keukentafel zitten om samen met haar kinderen te ontbijten wanneer ze plots een tekening opmerkt aan het raam. De tekening blijkt een handgetekende kaart te zijn, een plattegrond van haar huis met een rood kruis exact waar Lisbet op dat moment staat. Op de achterkant van de kaart hangt er opgedroogd bloed. Lisbet vindt dit maar vreemd en bergt de kaart op zodat haar kinderen deze niet zien. Een dag later wordt Lisbet dood teruggevonden op precies diezelfde plek. De politie staat voor een raadsel. Wanneer even later ook de ex-man van Lisbet handgetekende kaarten ontvangt, begrijpen de speurders er niets van. Zijn dit boodschappen van de moordenaar of toch aanwijzingen van een getuige?

De kaartenmaker is het eerste boek van Anette Hemming. De thriller is opgedeeld in korte hoofdstukken die telkens vanuit een ander personage verteld worden. Door bij elke nieuw hoofdstuk bovenaan aan te geven welk personage aan het woord is, kan de lezer vlot volgen. Passages van Robert spelen zich deels af in het verleden. Ook dit wordt aangeduid in de tussentitels. De personages die aan het woord komen, spelen allemaal een verschillende rol. Om te beginnen is er Lisbet, de vrouw die in het begin van het verhaal vermoord wordt en rond wie alles draait. Haar ex-man Henrik is het tweede personage wiens verhaal we volgen. Hij komt over als de eerder afwezige vader die zijn best doet om zijn kinderen zo goed mogelijk op te vangen na de moord op hun moeder. De andere personages zijn onder andere weggelegd voor speurder Persvik, lokale alcoholverslaafde Sander, de jonge Robert uit 1999 en de Robert uit het heden. Omdat er gewerkt werd met tussentitels en duidelijke vermeldingen stoort het zeker niet dat het verhaal vanuit al deze personages verteld wordt. De auteur spendeert voldoende tijd aan karakterbeschrijvingen van deze personages en slaagt erin geloofwaardige figuren neer te pennen.

Anette Hemming heeft een vloeiende schrijfstijl. Ze gebruikt eenvoudige bewoordingen en weet de spanning zeer goed op te bouwen. De eerste vijftien hoofdstukken zijn enigszins langdradig maar als je als lezer doorzet, wordt je absoluut beloond. Na het lezen van de volgende hoofdstukken van De kaartenmaker zit je als lezer namelijk zo verweven in het verhaal dat je het boek niet meer kan wegleggen. De combinatie met enkele verrassende elementen en onverwachte wendingen zorgen ervoor dat je gefascineerd blijft en wil weten hoe het verhaal eindigt.

De kaartenmaker is een geslaagd debuut van Anette Hemming.

Recensie: De kaartenmaker - Anette Hemming