De Dievenspelen - Kayvion Lewis RECENSIE

Recensie: De Dievenspelen - Kayvion Lewis

Als je uit een wereldberoemde familie van dieven komt, dan ziet je leven er een beetje anders uit als dat van een normale tiener. Rosalyn Quest wil eigenlijk graag ontsnappen aan dit bestaan, maar daarvoor moet ze haar ultrascherpe moeder te slim af zijn. En dat is nog niet zo eenvoudig! Net wanneer ze haar ontsnappingsplan tot uitvoer wil brengen, wordt haar moeder ontvoerd en zit er voor Rosalyn niets anders op dan mee te doen aan de Dievenspelen. De hoofdprijs daarvan is dat je één wens mag doen en zo wil Rosalyn haar moeder redden. Maar onder de andere deelnemers zitten een paar taaie concurrenten, en alles is toegestaan tijdens het spel…

Kayvion Lewis zet met dit eerste deel in de serie Thieves’ Gambit een snel en vermakelijk verhaal neer. Rosalyn is het hoofdpersonage, maar ze moet het opnemen tegen verschillende leeftijdsgenoten in de Dievenspelen en zo leer je een internationaal groepje jongeren kennen die elk hun eigen specialiteit hebben. Het is een gevarieerde groep jongeren, en Lewis probeert er zeker wat diversiteit in te brengen, maar ze blijft toch deels steken bij wat voorspelbare types. Rosalyn is zelf zeker een aimabel karakter, met positieve en negatieve kenmerken, net zoals elke jongere. Ze is een fractie naïef gek genoeg, al heeft ze meer actie gehad in haar jonge leven dan menig tiener, omdat het grotendeels uit roven en ontsnappen bestaat. Toch is dat altijd onder moeders vleugel gebeurd en dat betekent dat ze zich nu een beetje verloren voelt.

Een paar van de andere personages zijn goed genoeg uitgewerkt zodat je hen een beetje leert kennen, maar over het algemeen blijft het vrij op de vlakte en zijn de interacties tussen de verschillende personages stereotiep. Vrienden en vijanden worden snel gevormd en dat levert niet zoveel interessante content op. Kayvion Lewis trekt deze lijn door als het gaat om het plot. Er zijn verschillende rondes in De Dievenspelen, maar het is allemaal heel makkelijk te volgen en het verloopt heel logisch. Dat zorgt voor een ontspannende read en houdt het leestempo hoog. De schrijfstijl van Lewis sluit daar ook goed bij aan. Het geheel is geschreven vanuit Rosalyn’s perspectief in de ik-vorm en dat voelt heel actief aan. Je leeft mee met haar emoties en avonturen en je begrijpt haar acties heel goed.

Of je het nu wil of niet, De Dievenspelen doet denken aan een tienerversie van Ocean’s Eleven. Alleen is het wat eenvoudiger en komt de voorspelbaarheid daardoor wat harder aan. Maar het is een hele makkelijke read en het kan zeker gelezen worden door vlotte lezers vanaf 13-14 jaar (en is voor deze leeftijd misschien nog wel aantrekkelijker dan de échte YA-lezers). Zo kan je als lezer even hersenloos mee op avontuur met deze jonge, getalenteerde dieven, en er is niks wat je tegenhoudt om straks het tweede deel in de serie te gaan lezen. Het tempo ligt hoog, zowel van de gebeurtenissen als hoe vlot je door het boek heen gaat, en dat zorgt ervoor dat je deze op een winterse zondag zo kan uitlezen.

Recensie: De Dievenspelen - Kayvion Lewis