De Rode Prinses - Paul Biegel RECENSIE

Recensie: De Rode Prinses - Paul Biegel

Wanneer ze twaalf jaar wordt, is het tijd voor de Rode Prinses om kennis de maken met de Rest van de Wereld. In een grote optocht mag ze eindelijk het paleis verlaten, maar het noodlot slaat toe wanneer drie rovers de koets met daarin de Rode Prinses en haar twee hofdames overvallen en meenemen. Er moet losgeld worden vergaard bij de onderdanen van het koninkrijk om de prinses terug te kunnen krijgen, maar deze hebben nog nooit de kans gekregen om de Rode Prinses te kunnen zien en beginnen te twijfelen aan haar bestaan.

De Rode Prinses van Paul Biegel is toe aan een vernieuwde editie, met prachtige illustraties van Charlotte Dematons. De eerste editie dateert van 1987 en je kan merken dat het een wat ouder verhaal is. Er zitten veel wijze lessen in het jeugdboek en deze worden af en toe op een wat belerende manier bij de lezer gebracht. Toch is het een heel aantrekkelijk verhaal met heel veel originele elementen. Het mooie is dat De Rode Prinses voelt als een sprookje met een verwende prinses in de hoofdrol, maar de prinses is ergens ook zo onverschrokken en eigenwijs dat ze alle moeilijkheden die ze meemaakt het hoofd weet te bieden.

Het paleis was tot de dag van haar twaalfde verjaardag de volledige wereld van de prinses. Je volgt haar als lezer vanaf dat moment en dat geeft heel veel grappige momenten. Ze is namelijk echt gewend om bediend te worden en als Koninklijke Hoogheid behandeld te worden, en ineens gebeurt dat niet meer. Je ziet haar echt ontwikkelen en haar weg in een onbekende maatschappij zoeken.

De Rode Prinses is een prachtig voorleesverhaal. Het biedt ouders de kans om samen met hun kinderen het avontuur te ontdekken. Er kan wat extra uitleg gegeven worden bij bepaalde scènes, of misschien wil het kind het nog even over een bepaalde gebeurtenis hebben na een stukje verhaal. Er zitten namelijk heel veel aparte scènes in die elk wel een element hebben waar je nog een tijdje over kan napraten. De illustraties van Charlotte Dematons zorgen natuurlijk voor een heel groot extra pluspunt. De kleurrijke prenten sluiten naadloos op het verhaal aan. Ze zijn zodanig afgestemd, dat de verbeelding van de kinderen niet geblokkeerd wordt, maar eerder gewoon versterkt.

Met name het ongeloof van de onderdanen van het koninkrijk, over het bestaan van de prinses, voelt heel origineel aan. Het is eigenlijk heel logisch, want waarom zou je zomaar alles geloven wat je zelf niet met je eigen ogen hebt kunnen aanschouwen. De prinses is twaalf jaar in het kasteel gebleven, in een tijdperk waarin er geen media beschikbaar was, en bij haar eerste moment voor publiek wordt ze ontvoerd nog voor iemand een glimp van haar heeft kunnen opvangen. Daarna moeten de onderdanen hun zilver en goud afstaan om het losgeld bij elkaar te krijgen, en door dat schenken voor een onbekend doel ontstaat er ontevredenheid. Toch is dat ongeloof ook ongelooflijk wreed, met name naar de prinses toe. Gelukkig weet Paul Biegel ver weg te blijven van meelijkwekkende gevoelens, maar blijft alles vrij neutraal.

Het einde van De Rode Prinses is niet voorspelbaar en dat is extra leuk! Veel van dit soort verhalen zijn dat wel, maar nu blijf je echt benieuwd tot de allerlaatste zin. Je wordt er ook even stil van, want het is zowel positief als negatief. Het is wel de kers op de taart van een klassiek, sprookjesachtig verhaal met veel moraal. Het is een ideaal jeugdboek om even te ontsnappen aan onze moderne tijd vol social media en andere snufjes, en om je even te laten nadenken over bepaalde menselijke trekjes.

Recensie: De Rode Prinses - Paul Biegel