Solito - Javier Zamora RECENSIE

Recensie: Solito - Javier Zamora

Javier Zamora reist als negenjarig jongetje 5000 kilometer, om herenigd te worden met zijn ouders, die eerder naar Amerika vluchtten vanwege de burgeroorlog. Met behulp van mensensmokkelaars en een paar vreemden, die onderweg als familie voor hem zijn, reist hij van El Salvador naar Guatemala naar Mexico en uiteindelijk naar Amerika. In Solito vertelt Javier Zamora over zijn lange reis naar zijn ouders in Amerika.

Hij werd geboren in El Salvador en vanwege de burgeroorlog die van 1979 tot 1992 woedde vluchtten zijn ouders naar het beloofde land. Zij lieten Javier achter bij zijn grootouders, stuurden geld op en tegelijkertijd spaarde ze geld om Javier met behulp van mensensmokkelaars of coyotes naar Amerika te halen. Na lange tijd was de tijd daar en reist Javier samen met zijn opa met de bus naar Guatemala. Daar nemen ze afscheid en voegt Javier zich bij een honderdtal andere vluchtelingen die per boot richting Mexico gaan. Patricia, Chino en Carla ontfermen zich over hen en blijven de gehele reis bij hem.

Je zou denken dat de reis onder erbarmelijke omstandigheden wordt gemaakt, maar niets is minder waar. Natuurlijk is het afzien, maar ze logeren ook in hotels, huizen of kloosters. Ze krijgen goed te eten; avocado, tortilla's, blikjes tonijn, brood, fruit, bonen, chili con carne. Zelfs warme chocolademelk en cola. Er is gelegenheid om zich te wassen, hun kleding uit te spoelen en om naar het toilet te gaan. De hoofdstukken zijn opgedeeld in dagen, zoals een dagboek, en beslaan de etappes van de reis. De schrijfstijl van Javier Zamora is beeldend, dat kan haast niet anders omdat het verhaal waargebeurd is. De vele herhalingen van aankomen, wassen, eten, roken, controles, weer vertrekken maakt het verhaal enigszins saai. Er wordt af en toe aandacht besteed aan de angst om gepakt te worden maar veel emoties worden niet beschreven. Misschien heb je die ook niet als je op de vlucht bent en komt dat later pas. Helaas stopt het verhaal als hij in de armen van zijn ouders rent. Hoe hij er nu op terug kijkt en hoe het zijn verdere leven heeft beïnvloed krijg je niet te lezen. Jammer!

Solito is een reisverslag van een negenjarig jongetje, de auteur van het boek, dat reist naar het beloofde land, Amerika. Via land en water, met de bus, auto en te voet. Soms met zijn zessen en later weer met een grotere groep vluchtingen. Het is een wat traag en saai boek. Er is weinig spanning en er zijn ook geen opmerkelijke gebeurtenissen waardoor het verhaal bijzonderder is dan de vele andere verhalen van vluchtingen die hem voor zijn gegaan. Solito is dan ook geen must read maar een boek voor als je geïnteresseerd bent hoe zijn vlucht verloopt en hoe de mensen worden behandeld.

Recensie: Solito - Javier Zamora