De diplomate - Lucy Fricke RECENSIE

Recensie: De diplomate – Lucy Fricke

De wereld van de diplomatie is voor velen onbekend terrein. Uit De diplomate, het eerste in het Nederlands verschenen boek van Lucy Fricke, blijkt het in die kringen vooral te gaan om liegen en bedriegen. Lucy Fricke werkte eerder in de TV- en filmwereld en ging daarna pas literatuur studeren. Sedert 2007 wijdt ze zich volledig aan het schrijven en kende ze in haar thuisland bescheiden successen. De diplomate is haar eerste boek dat in heel wat talen is vertaald en overal bijval lijkt te krijgen. In deze roman geeft ze een inkijk in de aparte wereld van de diplomatie, een wereld die ver van haar staat. Ze voerde heel wat gesprekken met voormalige topdiplomaten, die daarenboven ook nog zeer openhartig waren. Zo kwam ze tot dit gesmaakte verhaal.

Friederike (Fred) Andermann verdiende haar sporen in Bagdad en wordt ambassadeur in Montevideo, Uruguay. Als relatief jonge alleenstaande vrouw probeert ze haar mannetje te staan in een wereld die vooral door mannen wordt gedomineerd. Als een beruchte ontvoeringszaak fataal afloopt, wordt ze teruggeroepen naar Duitsland, waar ze twee jaar in de ‘Bunker’ mag werken, administratief, saai werk. Toch krijgt ze daarna weer de kans om een topjob op te nemen en wordt ze uitgestuurd naar Istanbul. Ook daar loopt niet alles van een leien dakje wegens het wankele regime. Een jonge Duitse Koerd, Baris, mag het land niet meer verlaten en krijgt huisarrest. Daarenboven stookt de Duitse journalist David de boel een beetje op. Prompt wordt een arrestatiebevel tegen hem uitgevaardigd. Fred doet haar uiterste best en haalt al haar diplomatieke charmes boven om een oplossing te verkrijgen voor beide heren, temeer daar ze met David ook stiekem een relatie heeft. Als alles uit de hand dreigt te lopen, neemt ze het heft in eigen handen en bedenkt een vluchtroute voor hen.

Lucy Fricke weet hoe ze een verhaal moet vertellen. Ze heeft een zeer vlotte schrijfstijl en doorspekt het geheel met humor. Hoewel ze enkele platgetreden paden niet schuwt, slaagt ze erin een goed beeld te schetsen van de bijzondere wereld van de diplomatie. Ze treedt daarmee in de voetsporen van Graham Greene, John Le Carré en F. Springer, maar het grote verschil is dat ze niet zelf uit het wereldje komt en dus met afstandelijke blik alles kan bekijken. Ze heeft duidelijk goed geluisterd naar haar bronnen. Op die manier schrijft ze een verhaal met levensechte personages en moderne dialogen. De lezer kan zich inleven in het manoevreren en manipuleren binnen de diplomatie en waarschijnlijk ligt daar de sterkte van deze roman. Het voortdurende spanningsveld tussen het eigen morele kompas en de diplomatieke besognes leveren een dankbaar thema. Fricke toont hoe we diplomatie nodig hebben in moeilijke tijden.

Recensie: De diplomate – Lucy Fricke