De ijskinderen - M.G. Leonard RECENSIE

Recensie: De ijskinderen - M.G. Leonard

Wanneer Bianca’s broertje Finn op een dag bevroren in het park aangetroffen wordt, en na hem nog andere kinderen, wil Bianca kost wat kost te weten komen wat de oorzaak is. Ze komt al heel snel op het spoor van een mysterieus zilveren boek, dat de kinderen lezen de dag voor ze bevroren aangetroffen worden. De boeken worden door vier vreemde kinderen gemaakt en verspreid, en Bianca wil zelf een boek te pakken krijgen. Het brengt haar naar Winterdam, waar ze samen met de eland Pordis haar broertje probeert te redden.

Uitgeverij De Fontein heeft van deze uitgave echt iets prachtig gemaakt. De hardcover heeft zilverfolie en een prachtige illustratie op de voorzijde. Het is een boek dat opvalt in de boekhandel én het is al een feestje om het vast te houden tijdens het lezen. En dan sla je De ijskinderen open en zie je daar de geïllustreerde schutbladen, en de kleine illustratie bij het eerste hoofdstuk, en je bent helemaal verkocht. Je voelt gewoon al, voor je één letter hebt gelezen, dat dit een magisch verhaal wordt. In de brede zin van het woord. En dat het je een beetje aan Frozen doet denken…

Het verhaal zelf is heel toegankelijk en spreekt echt tot de verbeelding. Bevroren kinderen die toch nog een kloppend hart hebben, en een vreemd boek dat niemand zich lijkt te herinneren. De frustratie die Bianca voelt als niemand haar verhaal gelooft over de vier kinderen die in een verlaten fabriek de zilveren boeken maken, waarop ze daarna besluit om het heft volledig in eigen hand te nemen. Het past allemaal mooi en de scènes sluiten naadloos op elkaar aan. Er zitten geen trage stukken in De ijskinderen, maar het is ook niet overdonderend. Alles is steeds goed te volgen en houdt de aandacht van de lezer goed vast.

De doelgroep van De ijskinderen is 10 tot 12 jaar en daar richt het verhaal zich heel goed op. Het elfjarige hoofdpersonage sluit goed aan bij de beleving van de jonge lezers en ook de schrijfstijl past prima. De zinnen zijn kort genoeg om overzicht te houden en het woordgebruik is relevant en niet te moeilijk. Het verhaal is goed geschikt voor jongere lezers, maar dan zal het meer een voorleesverhaal worden want er staat toch behoorlijk wat doorlopende tekst op een pagina.

De illustraties van Penny Neville-Lee zijn in zwart-wit, maar door het enorme scala aan grijstinten lijkt het alsof je naar een afbeelding in kleur aan het kijken bent. De illustraties zijn realistisch en hebben een hoog ‘schattigheidsgehalte’. Ze zijn meestal niet paginavullend en hebben vaak een afgeronde vorm, waardoor ze heel mooi in de tekst passen en een zachte sfeer met zich meebrengen. Zonder de prachtige tekeningen bezit De ijskinderen nog steeds een goed verhaal, maar door dit extra element waardeert het boek zich wel op.

Eigenlijk heb je het heel lang niet door als lezer, maar De ijskinderen kan als ‘klimaatboek’ bestempeld worden. Heel knap hoe Leonard dat er in verwerkt en de lezer eigenlijk op het verkeerde been zet. Door de eerste zin te starten met “Er was eens…” lijkt het een winters sprookje. Hoe verder je in het boek komt, hoe meer het centrale thema zich ontvouwt en dat geeft een extra impuls aan het lezen. Het is af en toe een vaag concept voor de jeugd, klimaat, en hoe klimaatveranderingen ervoor zorgen dat onze hele wereld anders wordt. Met dit boek maakt Leonard dat glashelder. Natuurlijk is het hier en daar vereenvoudigd, maar het beeld dat gecreëerd wordt, is er wel eentje dat blijft kleven in de gedachten.

Het enige moment waar het schoentje wringt, is aan het einde van het boek. Het heeft niets meer te maken met het prachtige verhaal waarbij verbeelding en noodzaak zo mooi hand in hand gaan, maar het is de les die Leonard er nog eens extra aan wil toevoegen. Bepaalde zaken die je zelf zou kunnen doen, die beter zijn voor het klimaat, worden zonder onderbouwing tussen neus en lippen door meegegeven aan de lezer. En daar gaan je haren als volwassen lezer wel een beetje van overeind staan. Het is een moment in het boek dat zo weer voorbij is, en geen afbreuk doet aan het plezier dat je hebt met de rest van De ijskinderen. Dus dit blijft een absolute aanrader, voor jong en oud.

Recensie: De ijskinderen - M.G. Leonard