Ruimtevaarder - Ivo Bonthuis RECENSIE

Recensie: Ruimtevaarder - Ivo Bonthuis

Vela wil graag schitteren op het podum als cabaretier. Samen met haar vriendin Lise grijpt ze haar kans en ze vraagt of haar vader komt kijken. Willem is net terug van een lange periode in het buitenland, en de verhouding tussen hem en Vela is op zijn zachtst gezegd moeilijk. Door een bizarre speling van het lot komt Willem ook op het podium te staan en moeten vader en dochter gedwongen samen de wedstrijd verder zetten. Het zorgt voor spanningen die geen van de andere deelnemers ontgaan, en het zorgt er ook voor dat Vela meer moeite moet doen dan ze had verwacht om haar grote geheim te bewaren. Vela’s voorstelling gaat over een ruimtevaarder, die als proef een jaar lang alleen in de ruimte moet doorbrengen. De ruimtevaarder is een metafoor om haar eigen ervaringen te laten zien, zonder teveel details prijs te geven.

Ivo Bonthuis schrijft een wonderlijk verhaal, met heel veel humor. Het is mooi om in het nawoord te lezen, dat het deels gebaseerd is op waargebeurde feiten en eigen ervaringen, hetzij losjes. Het geeft Ruimtevaarder toch nog meer diepgang op die manier, al heb je daar tijdens het lezen al geen gebrek aan. Cabaret staat centraal en het bijzondere is dat de vorm van het boek en de stijl van Ivo Bonthuis daar naadloos bij aansluiten. Hierdoor krijg je als lezer een passend geheel aangeboden en dat is stiekem toch genieten.

Vela is een bijzonder personage en als lezer ben je soms in vertwijfeling of je haar leuk vindt, of gewoonweg vreemd. Hetzelfde geldt eigenlijk voor alle andere personages, Willem en Lise voorop. Natuurlijk vindt er een uitvergroting plaats van bepaalde karaktereigenschappen, maar geen enkel personage is enkel goed of enkel slecht en je irriteert je aan allemaal wel een keer tijdens het lezen. Het maakt de personages realistisch en erg goed uitgewerkt.

De thema’s zijn vaak direct aan de personages en hun acties gelinkt. Ivo Bonthuis vertelt het verhaal van Vela en Willem en doet dat door middel van vele flashbacks. Deze helpen de lezer om de nuances in de relatie tussen Vela en Willem te begrijpen, maar niet alles wordt letterlijk verteld. Soms wordt er enkel gehint naar een bepaalde gebeurtenis en eigenlijk blijf je voortdurend met vragen zitten. Tijdens het lezen zijn je hersenen voortdurend in actie om te bepalen wat jij nu vindt van de hele situatie en dat werkt af en toe vermoeiend. Ruimtevaarder is geen boek om in één ruk uit te lezen, daarvoor wil je te vaak iets laten rusten om er de volgende dag weer fris mee verder te kunnen gaan.

Er is nog een andere reden waardoor Ruimtevaarder geen snelleesboek is. Het is met momenten toch droevig en best wel zwaar. Het geheim van Vela is al snel bekend voor de lezer, en alhoewel Bonthuis het luchtig benaderd (net zoals Vela zelf), blijft het toch aan je kleven. Vela wil niet dat mensen het weten, omdat ze dan anders naar haar zullen kijken, en dat is natuurlijk deels de waarheid. Maar de andere kant is, dat de mensen die om haar geven en haar kennen, haar nu zien spreken in halve waarheden, en je voelt hun pijn op je afstralen.

Ruimtevaarder is een prachtig boek dat je aan het nadenken zet en dat lang na het uitlezen nog blijft nazinderen. De zwartgallige humor en coping-mechanismen laten af en toe je voorhoofd fronsen, en je bent het moreel gezien niet altijd eens met de keuzes van de personages, maar zo is het leven ook. Soms grappig en soms droevig, soms hard en soms zacht. En soms heel erg oneerlijk.

Recensie: Ruimtevaarder - Ivo Bonthuis