Lessen van mijn dochter RECENSIE

Kathy en haar echtgenoot hebben het perfecte leven en het perfecte gezin met twee dochters. Toch knaagt er nog een iets bij Kathy; ze zou graag nog een derde kindje willen. Samen met haar man besluit ze om ervoor te gaan. Wanneer Caiomhe (spreek uit als Kieva) geboren wordt, zit ze dan ook op een roze wolk. Echter, nog geen dag later is de roze wolk verdwenen en zit ze middenin wat alleen maar beschreven kan worden als de nachtmerrie van elke aankomende ouder. Haar prachtige dochter blijkt het syndroom van Down te hebben. Journaliste Kathy neemt ons mee op reis langs haar zwangerschap en de eerste jaren van haar gehandicapte dochtertje. Ze beschrijft haar twijfels, haar verdriet, haar pijn, maar vooral ook haar geluk met en liefde voor Caiomhe. Want ook al kijken buitenstaanders altijd wat meewarig naar haar oogappeltje, zelf vind ze haar nog steeds één van de mooiste meisjes van de wereld. Met pijn in mijn hart las ik de stukken over de angst van Kathy voor de toekomst van Caiomhe: zal ze straks worden uitgelachen? En wat zal dat met haar doen? En haar zussen, zullen die zich nooit gaan schamen voor hun kleine zusje? Want nu is het nog grappig dat ze stukjes uit haar neus aan hun vriendinnetjes aanbiedt, maar is dat ook nog leuk als ze wat ouder zijn? Het boek is absoluut geen chicklit. Geen romantisch eind, na blunders en strubbelingen. Het is een verhaal, letterlijk uit het leven gegrepen. Een pijnlijk prachtig boek, waar de moederliefde van af straalt.