Hongaarse bazaar RECENSIE

De omschrijving belooft een culinaire zoektocht naar een familiegeschiedenis. En een zoektocht is het zeker, want er wordt in dit boek veel aan de verbeelding over gelaten. En is het nou één verhaal? Of zijn het aparte verhalen? Sommige hoofdstukken zijn mooi geschreven; Viviane Chocas weet de mystiek van Hongarije en de geuren van de Hongaarse gerechten mooi te beschrijven en de recepten achterin het boek zijn veelbelovend. Maar, het mist de luchtigheid en de eenvoud van een chicklit. Een chicklit heeft een bepaalde vlotheid, maar vlotheid en humor ontbreken in dit boek. De omschrijvingen zijn uitgebreid. Neem bijvoorbeeld de volgende passage waar de hoofdpersoon in Boedapest is: “Ik werd soms wakker met een naar, bloeddorstig en rusteloos gevoel in mijn lijf. Ik voelde de behoefte om te bijten, de taal in zijn vel te grijpen, zijn adem te ruiken, zijn vel af te stropen, laagje voor laagje, zoals je een te rijpe vrucht pelt.” Je moet van deze schrijfstijl houden, dan is het misschien een leuk boek om te lezen, maar op de chicklitladder scoort hij helaas erg laag. Een enorme tegenvaller.