Voor ik doodga RECENSIE

Wow. Wát een prachtig boek is dit! Je zal in eerste instantie een beetje schrikken van de titel, maar het verhaal dat erbij hoort is werkelijk aangrijpend en mooi geschreven.Tessa is 16 jaar oud en weet dat ze nooit meer 17 zal worden… Tja, alleen van die zin word ik al stil....

Als sinds haar twaalfde lijdt ze aan leukemie en op haar zestiende is ze uiteindelijk terminaal verklaart. Maar Tessa is niet van plan het leven te laten, voordat ze geleefd heeft. Ze stelt een lijst samen van dingen die ze nog wil doen voor ze doodgaat. Hele banale dingen als leren autorijden, maar ook grensverleggende dingen als drugs gebruiken, de wet overtreden en seks hebben met een jongen. Samen met een knettergekke vriendin streept ze zoveel mogelijk dingen op haar lijstje af; hoe radicaal ook.

Ook al wordt de ziekte van Tessa niet eens zo benadrukt (het woord kanker lijkt zelfs zoveel mogelijk te worden vermeden) ligt de ziekte ongelooflijk op de loer. Op bladzijde één krijg je al een brok in de keel. Want welke tiener kan zich indenken dat het leven al ophoudt voor het goed en wel begonnen is? Het zet je toch wel even aan het denken.... 

Doordat je door de ogen van een zestienjarig meisje kijkt, die heel nuchter en soms met een beetje zelfspot tegen het leven aankijkt, is dit boek gelukkig niet al te sentimenteel. Hoewel de manier waarop de schrijfster de laatste bladzijden schrijft, met lange tussenpozen, alsof je Tessa bent die haar laatste adem uitblaast… Ik geloof niet dat ook maar iemand het daarbij droog kan houden. Ik heb in elk geval tranen met tuiten gehuild.  

Voor ik doodga is een fantastisch boek dat je vanaf de eerste bladzijde al in al z’n greep houdt en je niet meer loslaat tot je het uit hebt en de tissue-doos leeg is. En dat voor een fictief boek! Chapeau!!