Halsbrekende toeren RECENSIE

Polly is 35 en vastbesloten voor altijd single te blijven. Na een paar stroeve ervaringen met mannen in haar tienertijd, heeft ze het andere geslacht afgezworen. Vriendinnen proberen haar op andere gedachten te brengen, maar Polly is gelukkig met haar vrijgezellenbestaan, haar kleine huisje dat ze met moeite kan betalen en haar kat Selina. Ze droomt ervan pottenbakster te worden en ze besteedt dan ook elke vrije minuut in een oude schuur waar ze bekers en schalen in elkaar draait. Als Polly haar oude schoolvriendin Melissa tegen het lijf loopt, neemt haar leven een andere wending. Deze ‘vriendin’ (zo aardig is ze niet) probeert Polly aan een kennis te koppelen, een gebeurtenis die – zoals Polly het noemt– ‘halsbrekende toeren’ tot gevolg heeft…
Halsbrekende toeren is tien jaar geleden geschreven en dat is goed te merken, want Polly houdt er nogal ouderwetse ideeën op na. Ze ziet zichzelf met haar 35 jaar als een ‘oudere vrouw’ en is wat dat betreft soms moeilijk te volgen. Je waant je in deze roman dan ook minstens een halve eeuw terug. Hoewel de roman lekker wegleest, mis ik de humor die de hedendaagse chicklit kenmerkt. Polly’s overdosis naïviteit zorgt er bovendien voor dat je je eerder aan haar ergert, dan dat je met haar meeleeft. Deze roman is geen pageturner, maar wél een lekker luchtig boek voor op een regenachtige dag.