Rozen en rococo RECENSIE

De charmante en knappe Bartolomeo di Crespi, kortweg B, is een veertigjarige binnenhuisarchitect. Hij is single, maar zeker niet alleen! In het dorpje waar hij woont, wordt hij omringd door zijn liefhebbende familie en vrienden, die zich allemaal bemoeien met zijn liefdesleven. Het verhaal speelt zich af in een klein stadje vlakbij New York, waar praktisch iedereen van Italiaanse afkomst is en waar B ieder huis heeft ingericht. Centraal in het boek staat de grote droom van B: het renoveren van de lokale kerk waar hij al zijn hele leven komt. De pastoor ziet dit echter niet zo zitten, tot grote ontsteltenis van het dorp.
Wat jammer is aan Rozen en Rococo, is dat het verhaal niet echt op gang komt. Conflicten worden snel weer opgelost en romances zijn voorspelbaar. De lezer wordt meegesleept in de wereld van de binnenhuisarchitectuur, en het gaat vaak bladzijden lang over kleurpatronen, stofjes en bepaalde typen kandelaars en voetenbankjes. Als je je daar niet voor interesseert, kan dat behoorlijk saai zijn. Wel krijg je een goed beeld van de Italiaanse gemeenschap. Auteur Adriana Trigiani creëert personages die echt tot leven komen en het is vaak lachwekkend om te lezen hoe de gepassioneerde Italianen alles proberen op te lossen met lekker eten. Is er iemand verdrietig? Dan wordt er een taart gebakken! De recepten staan ook nog eens in het boek. Rozen en Rococo leest lekker weg, maar blijft niet boeien en is zeker geen topper. Toch is het voor liefhebbers van binnenhuisarchitectuur en de Italiaanse cultuur waarschijnlijk een feest van herkenning.