Tinseltown RECENSIE

Tinseltown is het vervolg op het debuut van Judith Visser. Daar waar Tegengif erg spraakmakend was en onder de ‘brutale chicks’ viel, zo valt Tinseltown er eigenlijk een beetje buiten. Ik zou dit boek eerder onder de noemer ''Spannende chicklit'' plaatsen, omdat er van grove uitingen en spraakmakende carrières nauwelijks sprake is. Hoofdpersoon Kim heeft nu een geheime relatie met een getrouwde man. Elke dag komt Manuel haar tijdens zijn lunchpauze opzoeken, een nietsvermoedende vrouw en kind thuis hebbend. Ondertussen wordt Kim lastiggevallen door een geheimzinnige stalker. Ze ontvangt van ene W. zieke dreigbrieven thuisgestuurd, iemand die haar boek Tegengif niet blijkt te kunnen waarderen. Wanneer de brieven steeds verder gaan en er zelfs een foto van haarzelf op straat bij zit, besluit Kim er even tussenuit te knijpen. Ze gaat haar vriendin, ook ex-prostituee, Patricia opzoeken in Hollywood. Maar daar aangekomen blijkt er geen spoor van Pat te bekennen en wordt Kim aan haar lot overgelaten in de grote, boze stad. Ze begint een zoektocht in het nachtleven van Hollywood. Maar dat blijkt moeilijker dan ze dacht, want ze weet niet waar Patricia woont, wie ze daar kent en wat ze daar deed. Het enige aanknopingspunt is een onbereikbare popster, waar Pat mee in de bladen staat. En om het allemaal nog erger te maken, heeft haar eigen stalker haar inmiddels ook weten te vinden en spreekt de meest angstaanjagende voicemails in op haar mobiel.
Zoals Judith al eens eerder in een interview aan ons verklapt heeft, lopen feit en fictie in dit tweede boek door elkaar heen. Hoofdpersoon Kim is nu degene die Tegengif geschreven heeft, een boek dat eigenlijk autobiografisch is, maar waarvan iedereen denkt dat dit een verzonnen verhaal is. Eigenlijk precies wat Judith zelf ook zegt: het is allemaal fictie. Je begint haast te denken dat ze met deze subtiele hints de échte waarheid onthult: dat Kim eigenlijk Judith zelf is. Natuurlijk is dit gewoon een goede stunt, maar omdat hoofdpersoon Kim zó levensecht wordt beschreven, zou het me niet eens verbazen als het wél zo zal zijn. Ik kan de schrijfstijl van Judith wel waarderen, ze heeft een vlotte pen en beschrijft het decor levensecht. Ik kan voelen, proeven en voor me zien hoe het er daar in Hollywood uit moet zien. Hoofdpersoon Kim zie ik voor me als een levend persoon op papier en de details waarmee Judith schrijft, maakt het ook allemaal erg geloofwaardig. De geheimzinnigheid houdt ze er goed in, je wilt blijven doorlezen om te weten waar Pat uithangt en wie die enge W. nou eigenlijk is.
Maar wat ik mis in dit verhaal is de toedracht tot een bepaalde gebeurtenis. Het komt soms een beetje uit de lucht vallen, en jammer genoeg zijn er onvoldoende aanwijzingen voor de lezer om mee te kunnen denken. Halverwege het verhaal wordt er dan opeens helemaal niets meer over geschreven, ook de dreigbrieven en telefoontjes van W. blijven ineens uit. Er wordt iets teveel aandacht gegeven aan de levensechte beschrijvingen van de omgeving, de mensen en de nepheid van Hollywood en te weinig aan de verhaallijn. Het roept veel vragen op waar geen antwoord op wordt gegeven. Waar is Pat zomaar ineens gebleven? Hoe kan het dat W. haar elke keer weet te vinden, zelfs haar mobiele nummer weet en waar ze verblijft, terwijl ze dit niemand heeft verteld?
De verschillende verhaallijnen hebben verder ook geen verbintenis, het loopt allemaal een beetje langs elkaar heen. Tegen het einde van het boek kun je pas wat eindjes aan elkaar knopen. Toegegeven, het houdt de voorspelbaarheid buiten, maar de echte spanning evengoed. Maar omdat het schrijftalent van Judith zo overduidelijk aanwezig is, is dit boek best wel de moeite waard om eens te lezen. Ik had ‘m binnen no time uit!