Voor mijn familie was ik dood RECENSIE

Bij uitgeverij Arena verschijnen met de regelmaat van de klok boeken over waargebeurde, bewogen vrouwenlevens. Zet je ze op een rij dan raak je ondergesneeuwd, de één nog gruwelijker en onvoorstelbaarder qua inhoud dan de ander. Op het eerste oog veel met elkaar gemeen hebbend maar anderzijds op zichzelf staand. Ieder levensverhaal is individueel, iedere auteur is op zoek naar een klankbord en treed, om verschillende redenen, ermee naar buiten. Juist door hun veelal open verslag van gebeurtenissen maken ze de lezer deelgenoot van datgene wat hen is overkomen. Zo ook het verhaal van Saira. Saira wordt geboren en groeit op in Engeland nadat haar Pakistaanse ouders en broers vanuit Lahore daarheen zijn gevlucht. Het gezin houdt vast aan hun eigen cultuur, ze weigeren te integreren. Er volgt een strenge opvoeding waarbij zware lijfstraffen niet worden geschuwd. Ze vindt onschuldig houvast bij een jonge. Dit leidt tot uitzetting naar Pakistan waar ze op achttienjarige leeftijd tegen haar wil wordt uitgehuwelijkt. Met een slimme list weet Saira te ontsnappen. Eenmaal terug op Engelse bodem wordt Saira door haar broers gedwongen de schulden die haar ouders hebben gemaakt, af te lossen door te werken in de escortbrance. De auteur schrijft op een toegankelijke manier de gebeurtenissen uit haar leven in chronologische volgorde. De openhartige en goede schrijftrant dragen bij dat dit boek gezien gaat worden en de lezer ongetwijfeld bijblijft.