Taarten bakken in Kigali RECENSIE

Taarten bakken in Kigali is een verhaal over het leven van Angel Tungaranza, een taartenbakster die in Afrika woont. De taarten die ze creëert zijn ontzettend kunstzinnig en waanzinnig populair in de omgeving waar ze woont. Alle klanten die haar gebak komen bestellen, vragen haar ook om haar wijze raad, die ze dan met liefde geeft onder het genot van een beker warme, kruidige melk.
Er zit iets speciaals aan de schrijfwijze van Gaile Parkin – haar beschrijvingen zijn prachtig gedetailleerd en levendig – daar is geen twijfel over mogelijk. Ook de sfeer die ze creëerde in dit boek is een schot in de roos. Ik vond de manier waarop ze Angel Tungaranza neerzette in het verhaal erg leuk: als wijze, lieve moeder die de wereld goed wil doen. Alle klanten die Angel ontving, representeerden de armoedige geschiedenis van Rwanda. Het is een prachtige manier om dit onder de aandacht te brengen, moet ik zeggen. Waar ik minder enthousiast over was, was het verhaal op zichzelf. Er zat geen lekker ritme in, wat essentieel is voor een goede chicklit. Ik moest mezelf met heel veel moeite dwingen om dit boek uit te lezen, omdat ik mijn interesse halverwege verloor. Angel Tungaranza is dan wel een leuke personage – ze bleek alleen niet veel meer te doen dan klanten ontvangen en vervolgens naar ze te luisteren. Ik had niet het gevoel dat ze echt iets meemaakte wat het melden waard was. Dat wat in de eerste hoofdstukken een veelbelovend boek had geleken, eindigde als een lichte teleurstelling. Als het verhaal meer pit had gehad, dan was ik er lyrisch over geweest.