En je ziet nog eens wat RECENSIE

En je ziet nog eens wat gaat over Guusje, een jonge blom die de wereld wil helpen nadat ze een discussie over ontwikkelingshulp met het yuppenvriendje van haar zus heeft. Hij zegt dat ontwikkelingshulp niet helpt, zij vindt dat hij dat niet kan weten omdat hij het nog nooit gedaan heeft. In een impuslieve bui besluit Guusje naar Tanzania te vertrekken, om samen met haar vriendin Anouk in een weeshuis te helpen. Helaas is niet alles zo rooskleurig als het er op voorhand op de website uitzag. Het leven in Afrika is wat je noemt "rauw-op-je-dak". De locals lijken niet echt blij met hun komst en zijn niet bepaald hartelijk. De weeskinderen hebben nog een moeder en vader, en ook de exotische seks die ze zich voorstelde is ver te zoeken. Guusje probeert zich zo goed en zo kwaad als het gaat aan te passen. Ondertussen groeien Guusje en Anouk steeds meer uit elkaar. Anouk spendeert al haar tijd aan de straatkinderen en haar nieuwe vriendin Amanda. Houdt Guusje het drie maanden vol in hakuna matata-Afrika of niet? Een maatschappelijk geëngageerd, humoristisch boek over vrijwilligerswerk in Afrika. Geen op-en-top chicklit, maar wel een heerlijk meeslepend en realistisch boek over Afrika en reizen. Als ik deze roman als schilderij zou moeten beschrijven is het een realistisch zelfportret en als ik het zou beschrijven als een maaltijd: heerlijk pittig.