De Huilende Madonna van Valle de la Virgen RECENSIE

Mijn eerste reactie: wat een prachtige voorkant! En toen ik het boek dichtsloeg: wat een origineel, leuk verhaal! De huilende Madonna van Valle de La Virgen speelt zich af in Zuid-Amerika. Dat is ook duidelijk te merken aan de vertelling van de prachtige omgeving en de kleurrijke, excentrieke personages. Ergens lijkt het boek een beetje op Chocolat van Joanne Harris, waarschijnlijk doordat het ook over de belevenissen in een klein, rustig dorp gaat waar de tijd stil lijkt te staan. Wat dat de tijd lijkt stil staat in Valle de la Virgen is duidelijk. Al jaren heeft het piepkleine stadje geen toeristen meer gehad, iets waar de groffe, felle burgemeester (die graag met consumptie praat) meezit. Als er dan eindelijk een toerist opduikt (een vreemde jongeman die nooit praat en door de dorpelingen de ‘Gringito’ wordt genoemd) lijkt alles te veranderen. Plotseling is kapper Don Bosco, die al jaren de haren knipt van alle heren van Valle de la Virgen, verdwenen – of zou dat iets te maken hebben met zijn onbeantwoorde liefde voor de prachtige Nicanora? Nicanora zelf wilt eindelijk eens wat leuks doen met haar leven, en ziet een kans schoon om Don Bosco’s zaak over te nemen om deze te veranderen in een hoedenwinkel. Hoe loopt dat af? En wat doet die nieuwe, naïeve dokter toch in Valle de la Virgen? En waarom loopt de vrouw van de burgemeester toch steeds weg? Ik kan maar een ding zeggen, en dat is: lees dit boek! Het is geen echte chicklit, het doet meer denken aan een heerlijk fantasievol sprookje, door de iet wat absurde personages en omstandigheden. Ik heb er om gelachen en ik werd er tegelijkertijd ook door ontroerd. Het boek is rijk aan mooie, wijze spreuken die je raken en grappige situaties. Ik heb de karakters uit Valle de la Virgen in mijn hart gesloten. Stiekem hoop ik op een vervolg.