Watermeloen RECENSIE

Hoe is het om, net na je bevalling, te horen te krijgen dat je wordt verlaten voor een andere vrouw? Terwijl Claire nog na ligt te hijgen in haar kraambed, brengt haar man James haar deze zeer ongezellige mededeling. Vanaf dan neemt ze ons mee in haar belevingswereld: alle praktische zaken waar ze mee te maken krijgt, maar ook alle emoties! Met haar kersverse dochter Kate vertrekt ze halsoverkop vanuit Londen terug naar Dublin, naar haar ouderlijk huis. Op een zeer levendige en vaak erg komische manier beschrijft Claire hoe ze daar totaal instort en weken lang weinig anders doet dan slapen, huilen, piekeren en veel te veel drinken. Haar ouders en zussen nemen zo goed en kwaad als het gaat de zorg voor Kate van haar over. Totdat na een goed gesprek met haar vader, Claire besluit dat het zo wel weer welletjes is en haar leven weer in eigen hand neemt! Via haar zusje ontmoet ze de lieve maar ook onwaarschijnlijk knappe Adam, die ervoor zorgt dat ze zich weer geliefd voelt en haar naar het nulpunt gedaalde zelfvertrouwen weer doet stijgen. Net als ze weer helemaal zin heeft om haar leven te leven, en ze alles een beetje begint te begrijpen, komt haar ex James tot inkeer en wil hij haar terug… Watermeloen is een verhaal over gedumpt worden wanneer je op je zwakst bent, en over de kracht om daar sterker uit te komen! In het begin merkte ik dat ik even in het verhaal moest komen, maar daarna vond ik het weer een geweldig boek dat je niet weg kunt leggen, zoals we gewend zijn van Marian Keyes. Doordat je het idee hebt in het hoofd van Claire mee te kunnen kijken, is het heel herkenbaar waar ze doorheen gaat (ondanks de voor de meeste lezeressen hopelijk niet herkenbare situatie!). Grappig is het ontbreken van mobiele telefoons in het verhaal: het zet je aan het denken hoeveel moeilijker het vroeger was om iemand te bereiken, en om privé-gesprekken te voeren met de huistelefoon en nieuwsgierige huisgenoten om je heen!