De Eetclub RECENSIE

Karen (Bracha van Doesburgh) verhuist samen met haar man en dochtertje van het bruisende Amsterdam naar het lommerrijke Gooi. Hoewel ze als freelancer en moeder haar dagen kan vullen ervaart Karen de stilte als een verstikkende deken. Ze is blij dat Hanneke haar opneemt in diens vriendenkring en al snel raakt Karen in de ban van het decadente leven van dertigers die de weelde nauwelijks aankunnen. De onderliggende verhoudingen zijn niet zo oprecht als ze doen overkomen en belangen wegen zwaarder dan de onderlinge vriendschapsbanden. Alle details die een auteur gebruikt om een boekverhaal vorm te geven zijn woorden die je in een verfilming niet kunt overnemen. Daarom is de aankleding belangrijk en over het decor van deze film is dan ook goed nagedacht. Een groepje Gooise vrouwen dat neer wordt gezet als een tikje verveeld komt ook vervelend over. Het kan niet op met de overdaad aan drank en de vele feestjes en zo krijg je toch een wat eenzijdig beeld. Het eerste half uur is erg taai. De kijker is meer aan het puzzelen welke echtgenoot bij welke vrouw hoort of andersom en zoekt duidelijk naar een beginnend spanningsveld. Het vele openlijke geflirt en teveel tenenkrommende dialogen helpen niet mee om er een verhaallijn in te ontdekken. Hoofdrolspeelster Bracha draagt de film goed en samen met Simon (een rol van Thom Hoffman) weet ze boven alles uit te stijgen. Andere rollen zijn of te kort (Hanneke) dan wel verkeerd gecast (Angela) of komen niet uit de verf. Uiteindelijk komt het verhaal op stoom en laten personen zich van een heel andere kant zien. Je moet echter eerst door een flinke zure appel heen bijten voordat het geheel ook maar enigszins pakkend genoemd kan worden. Er is getracht om uit te beelden wat Saskia Noort in 2007 opschreef maar de draagkracht van het boek blijkt te weinig om de verfilming ervan genoeg body te geven. Het verhaal laat zich goed vertellen, de kunst is om het ook over te laten komen op het witte doek. Doordat je weinig van de achtergrond meekrijgt van de karakters blijven deze zoals ze zijn getypeerd, sommigen wat meer daar in uitblinkend dan anderen. Het blijft allemaal enorm dunnetjes en de spanning is nergens om te snijden. In de slotfase lijkt alles uit de kast te zijn gehaald wat enkel heeft geresulteerd in ongeloofwaardige scènes die de plank volledig mis hebben geslagen. Als extra zien we buiten de trailer en de première ook de making of. Alles bij elkaar ben je daar ruim vijftig minuten mee zoet. Maar het blijft te bezien of de lezer deze rit nog uit wil zitten. Getrakteerd worden op anderhalf uur ondermaats Nederlands acteerwerk is eigenlijk meer dan we op kunnen. Heb je het boek gelezen, dan is deze film enkel een extraatje voor nieuwsgierigen. En voor wie De Eetclub wel weet te waarderen: voor hen is er goed nieuws. Vanaf november 2011 tot en met maart 2012 komt de toneelversie op de planken.