Spokenjacht RECENSIE

Een boek met een hele foute omslag staart me aan. Spokenjacht. Ik zucht en kan het gevoel van weerzin bijna niet onderdrukken. Voor recensie-boeken probeer ik altijd een ''open mind'' te houden, maar dit boek maakt het me wel heel moeilijk. Het omslag lijkt op dat van een Bouquet-reeks: met een overkill aan bloemen en een zweverig meisje met een hunkerende blik in haar ogen. Nu niet bepaald hét boek waar ik direct warm voor loop. Ik zeg het eerlijk: ik pak het boek met een diepe zucht om het te gaan lezen. Ik verwacht een matig verhaal met een voorspelbare twist, maar ik krijg het tegenovergestelde. Sandra Berg schrijft misschien eenvoudig en iets te makkelijk leesbaar, maar wat ze schrijft valt me alleszins mee. Spokenjacht gaat over de nogal kleurloze Liselot (totaal het tegenovergestelde van de dame op de voorkant!) die de begrafenisonderneming van haar vader heeft overgenomen. Ze leidt een druk bestaan, waar haar werk de overhand heeft. Wanneer ze overspoeld wordt door nachtmerries en overal geesten ziet van de mensen die ze begraven heeft, besluit haar beste vriendin haar mee te nemen op spokenjacht in Engeland. Een nogal tegenstrijdige vakantie voor iemand die geesten ziet en haar rust nodig heeft, maar Liselot besluit toch om haar vriendin het voordeel van de twijfel te geven. Haar vriendin weet immers vast wel wat het beste voor haar is, toch? In Engeland aangekomen, lijkt alles reuze mee te vallen. Maar naarmate haar vakantie vordert, wordt het allemaal steeds angstaanjagender en lijken de spoken uit heden en verleden de macht over te nemen. Liselot laat zich echter niet gek maken en probeert erachter te komen wat er nu werkelijk aan de hand is. Een prettig verhaal, goed leesbaar en onverwacht op de goede momenten. Laat je niet misleiden door de omslag, het boek is duizendmaal leuker!