Mijn gestolen leven RECENSIE

Jaycee was elf jaar en onderweg naar school toen ze ontvoerd werd. Ze is achttien jaar lang gevangen gehouden en heeft twee dochters gekregen van haar ontvoerder. In dit boek vertelt Jaycee na jaren haar verhaal, vertelt ze hoe ze alles ervaren heeft en vertelt ze over het leven na haar ontvoering. Ze wisselt hierbij af tussen hoe ze dit ervoer op het moment dat het gebeurde en hoe ze hier op het moment dat ze het boek schreef tegen aan keek. Aan de ene kant maakt dit het boek diepgaander dan andere ontvoeringsverhalen, maar soms maakt dit het ook verwarrender. Jaycee verontschuldigt zich hiervoor in de inleiding van het boek, maar voert het feit aan dat het voor haar ook een erg verwarrende tijd was. Wat natuurlijk waar is en je in die zin ook een beter inzicht krijgt in hoe het voor haar geweest moet zijn.
Wat ik me altijd afvraag bij dit soort ontvoeringen is: "hoe het kan gebeuren dat niemand in de omgeving van de ontvoerder iets door heeft?" En dat was bij dit boek niet anders. Ook is het moeilijk om te begrijpen waarom, in dit geval, Jaycee nooit geprobeerd heeft om te ontsnappen. Toen ze ontvoerd werd was ze natuurlijk nog maar een kind en lijkt het logisch dat ze bang was en dit niet durfde. Maar ze werd uiteindelijk een volwassen vrouw met twee kinderen en deed het toen nog steeds niet. Verrassend aan dit boek is dat er ook veel aandacht is voor het motief van de ontvoerder. Een interessant verhaal om te lezen wat maar weer eens duidelijk maakt hoe ingewikkeld het menselijk brein is.