Hoofdredacteur Jacky showt haar boekenkast!

Niet veel mensen weten dat ik vroeger eigenlijk helemaal nooit las. Ik haatte het zelfs! Grappige anekdote: ik vond laatst een oud vriendinnenboekje uit 1990. Ik was toen acht jaar oud. Ik vulde netjes al mijn favoriete dingen in. Mijn favoriete dier was een hond, mijn favoriete film was Cry Baby (je weet wel: die met Johnny Depp en Ricki Lake) en mijn favoriete schoolvak was schrijven. Bij mijn favoriete boek staat een streepje. ''Favoriete boek? Pfff, wie leest er nou!?'', dacht ik toen.

 

Die gedachte hield nog zo''n elf jaar stand. Toen ik op mijn negentiende verjaardag Het dagboek van Bridget Jones cadeau kreeg van mijn stage, voelde ik mij verplicht het boek te lezen. Mijn stagebegeleidster was er zó enthousiast over en zou mij geheid gaan vragen wat ik van het boek vond. Dus las ik het. And the rest is history... Nu, weer tien jaar later, heb ik al ontzettend veel boeken gelezen én ben ik ook nog eens hoofdredacteur van de leukste boeken-website in Nederland. Wie had dat ooit gedacht?!

 

In mijn woonkamer staat een grote witte boekenkast. De boeken staan twee rijen dik en de lades zitten ook vol; er kan bijna geen boek meer bij. De deurtjes bevatten drie prachtige foto''s van mijn andere hobby: namelijk verre reizen maken. Van links naar rechts zie je impressies van Amerika, Canada en Japan. Zo kan ik heerlijk nagenieten van mijn mooie reizen.

 

Er zijn maar een paar auteurs die ik echt graag volg. Natuurlijk is Sophie Kinsella de koningin van het genre. Ik heb al haar boeken verslonden. Maar ook voor Lindsey Kelk, Chantal van Gastel en Astrid Harrewijn sta ik vooraan in de rij. Pas hebben we Lisette Jonkman ontdekt met de schrijfwedstrijd. Zij is een groot nieuw talent; ik denk dat we nog veel van haar zullen horen.

 

Op dit moment lees ik Pretty Little Liars. Al jaren wil ik hier aan beginnen, maar vond nooit het juiste moment of had de juiste vibe niet te pakken. Nu ben ik er eindelijk klaar voor en ik ben hooked! Ook de televisie-serie is ernstig verslavend!

Neurotische trekjes

Ik ben nogal een pietje precies, dus ik hield vroeger een lijst bij van welke boeken er in mijn kast stonden. Ik kon op een gegeven moment niet meer bijhouden welke ik allemaal al had. Sommige boeken had ik dus ook gewoon dubbel in verschillende edities. Als een serie in een nieuwe editie verscheen, wilde ik die nieuwe versies ook hebben, anders pasten ze niet meer bij elkaar. Op een gegeven moment werd het gewoon een obsessie. Ik lees bijvoorbeeld zelden de boeken van Jill Mansell, maar ik moest en zou die fantastische pocket-collectie compleet hebben.

 

Ik durf het eigenlijk niet zo goed toe te geven, maar ik was zelfs zó erg dat ik eens in de zoveel tijd al mijn boeken uit de kast trok om ze opnieuw te inventariseren. Gewoon om er even zeker van te zijn dat ik echt alle boeken op mijn lijstje had staan. 
 

Inmiddels zijn mijn neurotische trekjes wel wat verminderd. Het lijstje heb ik op een gegeven moment cold-turkey verwijderd uit mijn computer en tellen hoeveel boeken ik heb, doe ik niet meer. Ik ben ergens na de 600 gestopt, maar inmiddels zijn daar wel wat boeken bijgekomen. Het enige wat ik af en toe nog doe, is mijn boeken opnieuw reorganiseren. Nu staan ze bijvoorbeeld op alfabetische volgorde op achternaam van de auteur. Eigenlijk is dat helemaal niet handig, want nu moeten alle boeken steeds een plekje opschuiven als er weer eentje bij komt en ik heb niet zoveel plek meer.

Ik denk dat mijn boekenkast echter niet veel voller zal komen met de komst van e-boeken. Ik heb er lang over getwijfeld, maar sinds kort heb ik een e-reader. Ik moet zeggen: ik ben om! Ik zal heus nog wel papieren boeken blijven lezen, maar vraag me over tien jaar nog maar eens hoe ik daar over denk....