Recensie: Love, Rosie RECENSIE

Rosie en Alex zijn al beste vrienden van kleins af aan. Ze delen alles met elkaar behalve de gevoelens die ze voor elkaar hebben.

 

Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten van deze film. Na het kijken van de trailer leek dit een komische romantische film te worden. Dus ik ging ervoor zitten en hoopte dat ik lekker kon lachen en zwijmelen. Helaas was dit niet het geval. Al bij het begin van de film weet je dat dit weer hetzelfde verhaal is al zoveel andere films. Namelijk dat de jongen en het meisje die beste vrienden zijn eigenlijk verliefd zijn op elkaar maar elkaar dit niet vertellen. Deze film heeft dan ook een hele hoge irritatie factor. Ik ergerde me echt rot aan de personages. Ze zijn niet eerlijk tegen elkaar en dan met de bijkomende misverstanden erbij is deze film echt moeilijk om doorheen te komen. Daarnaast is de voorspelbaarheid van deze film erg hoog. Bij elk klein dingetje dat gebeurd weet je al precies hoe dat (slecht) gaat uitpakken. Daarnaast ziet Lily Collins eruit als een zestienjarig meisje en ze word niet ouder gedurende de film. Dit zorgt voor een bizar beeld als ze opeens een tiener dochter naast zich heeft staan die echt 4 jaar jonger lijkt dan haar.

 

Er is precies één grappig moment in de film en die was helaas al te zien in de trailer. Het is bizar om te zien hoe mensen zulke foute keuzes in het leven maken doordat ze niet eerlijk kunnen zijn over wat ze echt willen in het leven. Hierdoor zie je de personages eigenlijk een leven leiden dat veel mooier had kunnen zijn als ze eens een goed gesprek samen zouden hebben gehad. Maar als je geïnspireerd wil worden om betere keuzes in het leven te maken en om je geluk achterna te gaan is dit wel een goede film.