Recensie: How to write love RECENSIE

Een romantische film met Hugh Grant in de hoofdrol is een beproefd recept voor succes. Ook How to write love is weer een geslaagde film geworden! Deze keer vertolkt Hugh Grant de rol van Keith Michaels. Keith is een scenarioschrijver met één Oscarwinnende film op zijn naam, waardoor iedereen in het wereldje hem kent. Toch lukt het hem tegenwoordig steeds moeilijker om aan het werk te blijven. Als hij zijn agente bijna smeekt om werk, biedt ze hem een baan aan als docent op een universiteit in een kleine stad. Keith heeft grote twijfels, totdat op dat moment de stroom uitvalt in zijn woning. Een teken van boven, of van zijn energieleverancier wiens rekening niet betaald was. Dat hakt de knoop door en Keith vertrekt vanuit het zonnige Los Angeles naar het regenachtige Binghamton.

Doordat hij nogal neerkijkt op docenten en daardoor dus niet heel gemotiveerd is, maakt Keith een valse start in zijn nieuwe leventje. Dronken worden op een werkborrel, een invloedrijke collega beledigen, een affaire beginnen met een studente uit zijn klas, studenten beoordelen op hun uiterlijk en zijn leerlingen na een les van vijf minuten wegsturen met de boodschap ‘tot over een maand’; Keith doet het allemaal. Toch begint hij na enige tijd het mooie in te zien van lesgeven en wordt hij steeds meer betrokken bij het werk en zijn soms erg talentvolle studenten. Dit mede met dank aan studente Holly (Marisa Tomei) die Keith doorheeft en niet bang is om hem aan te spreken op zijn gedrag. Daarmee schudt ze hem wakker. Nét als Keith is getransformeerd tot een bevlogen docent wordt zijn affaire ontdekt door de universiteit, met alle gevolgen van dien…

Het genre waarin How to write love thuishoort, past Hugh Grant als een jas. Zijn Britse charme en droge humor maken dat je zijn personage Keith meteen leuk vindt, ondanks zijn niet zo charmante gedrag in het begin van de film. Dit genre staat niet bekend om zijn diepgang, maar toch wordt dat in deze film niet uit de weg gegaan. Door een verhaallijn over een student die zo graag ergens bij wil horen dat hij zijn gezondheid op het spel zet bij een ontgroening bijvoorbeeld, maar ook door de moeilijke relatie tussen Keith en zijn zoon. Het acteerwerk in de film is top: niet alleen door Hugh Grant, maar zeker ook door Marisa Tomei, J.K. Simmons in zijn rol van leidinggevende van Keith, en Allison Janney als de wat chagrijnige en conservatieve collega-docente. Ook de rollen van de studenten voegen echt iets toe, het zijn allemaal bijzondere karakters met vaak een komische kant.

Heel soms dreigde de film wat vaart te verliezen hier en daar, maar precies op die momenten leek het alsof de regisseur je dat hoorde denken en kwam er gelijk weer wat meer tempo in het verhaal. Al met al een heel fijne romcom dus, met de nodige humor én met een boodschap: wees voorzichtig met vooroordelen!