Recensie: The kissing booth RECENSIE

Recensie: The kissing booth

‘Kijk die schattige baby eens. Dat ben ik, Elle Evans. Wie die stinkende minder knappe baby naast me is? M’n beste vriend Lee. Lee en ik zijn op dezelfde dag tegelijkertijd geboren hier in LA, Californië. Onze moeders waren al BFF’s voor die term bestond, dus we zijn opgegroeid als een tweeling en sindsdien zijn we onafscheidelijk.’

Zo begint de film The Kissing Booth, een verfilming van de gelijknamige bestseller uit 2012 van Beth Reckles. In de eerste minuten van de film word je in sneltreinvaart meegenomen door de jeugd van Elle en Lee. Je ziet hoe ze door de jaren heen van alles samen doen, van Halloween vieren in gekke outfits tot het kopen van Elles eerste beha. Ook zie je hun gezamenlijke passie: dansen met een dansmachine op de beroemde Santa Monica Pier van Los Angeles.

Door de jaren heen hebben Elle en Lee enkele vriendschapsregels bedacht. Zo is nummer twee: Never share our secrets with anyone else. En Lee is verantwoordelijk voor regel negen: Relatives are totally off-limits. Met andere woorden: begin nooit, maar dan ook nooit, iets met een familielid van je beste vriend. En dat is beste lastig als de broer van die beste vriend de belachelijk sexy Noah is, een echte highschool-legend.

Als Elle tijdens de jaarlijkse fundraiser van hun highschool tegenover Noah komt te staan in een zogeheten ‘kissing booth’, kun je wel raden dat van regel nummer negen niet veel terecht zal komen..

Ik vond de The Kissing Booth een hele leuke film om te kijken: het hele sfeertje in de film klopte. De prachtige beelden van Los Angeles zorgen voor een ’s zomers tintje en natuurlijk word je als kijker ook meegenomen naar de highschool van Elle en Lee. En daar worden alle clichés weer bevestigd: zelf naar school rijden in je cabrio, schooluniformen, populaire groepjes en veel sportwedstrijden. Ook de jaarlijkse fundraiser wordt mooi in beeld gebracht en is precies zoals je je voorstelt met allerlei mooie aangeklede kraampjes, veel lichtjes en allerlei attracties. De muziek maakt het af. Vooral het liedje Don’t you forget about me aan het eind van de film is een verrassing!

Daarnaast zijn ook de hoofdrolspelers perfect gecast en zetten ze een geloofwaardig verhaal neer, over alle perikelen en problemen die spelen in het leven van een tiener. Joey King speelt de rol van Elle heel enthousiast en zorgt ervoor dat je regelmatig moet lachen om haar avonturen en gekke uitspraken. (It's never great to hear your childhoodcrush say ‘It's super gross in your pants’). Ook de chemie met Noah Flynn (want ja, die komt er zeker) zit wat mijn betreft wel goed. Noah, gespeeld door Jacob Elordi, is geen typische hunk, maar heeft iets dat ervoor zorgt dat je als kijker voor hem valt.

The Kissing Booth is een grappige en luchtige highschoolkomedie. Het verhaal loopt goed, geen gekke plottwists of vergezochte situaties. Daarnaast zijn alle beelden fijn om naar te kijken en is de muziek goedgekozen. En daarnaast heb je natuurlijk Elles dilemma: zet je een jarenlange vriendschap op het spel voor een relatie met iemand op wie je al heel lang verliefd bent? De combinatie hiervan zorgde ervoor dat ik het een heerlijke film vond om naar te kijken. Vijf hartjes!

Recensie: The kissing booth