Recensie: The man who killed Don Quixote RECENSIE

Recensie: The man who killed Don Quixote

Geregisseerd door Terry Gilliam, gebaseerd op de personages uit de roman Don Quichot van Cervantes. Na 17 jaar met veel tegenslag ging The Man Who Killed Don Quixote op mei 2018 dan eindelijk in première als slotfilm van het filmfestival van Cannes.

Ooit was Toby (Adam Driver) een ambitieuze, idealistische student die in een Spaans dorpje zijn afstudeerproject "Don Quixote" regisseerde. Vandaag de dag is hij een welgestelde en arrogante man. Wanneer hij na vele jaren terugkeert naar Spanje, ontmoet hij de oude man (Jonathan Pryce) die ooit de rol van Don Quixote speelde. Hij ziet hoe een film de hoop en dromen van een klein Spaans dorp voor altijd veranderde. De oude man gelooft namelijk nog steeds dat hij Don Quixote is en ziet Toby als zijn trouwe volgeling Sancho Panza. Het duo begint aan een bizarre tocht en langzaam wordt Toby meegezogen in een wereld van illusie waarin hij dromen en realiteit niet meer van elkaar kan onderscheiden.

In feite is The man who killed Don Quixote een avonturenfilm met een literair-historische basis vol absurde humor en surrealisme. Het is een lange zoektocht met een onduidelijk/abstract doel zonder een vloeiende verhaallijn. Het is moeilijk om de film niet als een rommeltje te zien.

Gilliam vervaagt de grens tussen kunst en realiteit. Hij laat de kijker compleet desoriënteren. Dit doet hij door de scènes te laten springen van de ene surrealistische situatie naar de ander. Quichot gaat hier met zijn kunstzinnige fantasie volop in mee terwijl Toby alles blijft zien met het oog op realisme. Je raakt net als Toby verloren in een wereld (of in ons geval film) waarin realiteit en fantasie niet meer te onderscheiden zijn.

Je krijgt het idee dat Gilliam een verhaal uit zijn systeem moest krijgen en dan zonder goed na te denken over het geheel. Hij heeft niet nagedacht over hoe hetgeen hij in zijn hoofd had kon overbrengen in een film. Dit terwijl hij er 17 jaar de tijd voor heeft gehad om het script tot een sterk verhaal te creëren.

Een aantrekkelijk landschap en wat humor redt deze film van de afgrond. De acteurs weten hun alter ego goed neer te zetten, door zich helemaal in hun rol in te leven. Gilliam geeft met deze film aan dat je dromen waar kunt maken met genoeg geduld en doorzettingsvermogen, hoe gek het idee ook is. Hij spreekt met deze film een beperkt publiek aan maar dit heeft hem niet weerhouden om op het filmfestival van Cannes te geraken.  Dit zou een motivatie mogen zijn voor meer filmmakers op deze wereld.  

Als je The man who killed Don Quixote wilt kijken is het handig om wat meer te weten te komen over het originele verhaal (roman van Cervantes, Don Quijote de la Mancha). De humor en mooie locaties maken de film dragelijk maar de 2uur en 13 minuten is toch erg lang. De scènes zijn verwarrend en je hebt geen idee wat nu uiteindelijk het doel is en wat Gilliam wilt over brengen. Je moet van dit soort films houden om hem niet onaangenaam en langdradig te vinden. 

Recensie: The man who killed Don Quixote