Recensie: Doris RECENSIE

Recensie: Doris

Doris is geregisseerd door Jan van Rees en is gebaseerd op de tv-serie die vijf jaar eerder werd uitgezonden. Het enige verschil is dat de rol van Tim wordt overgenomen door Guy Clemens, die in de tv-serie gespeeld werd door Jacob Derwig.

Op de drempel van haar vijfenveertigste verjaardag is Doris Doorenbos (Tjitske Reidinga), een gescheiden vrouw met twee kinderen op het kruispunt van haar leven aanbeland. Terwijl de mensen om haar heen carrière maken en drukke levens leiden, is er van Doris haar dromen maar weinig terechtgekomen. Na de scheiding is ze namelijk haar zelfvertrouwen kwijt en in geldproblemen geraakt. Ze gaat op zoek naar een baan en zichzelf. Als ze dan ook nog verliefd wordt op haar beste vriend, stijgen de problemen naar een hoogtepunt. Kan liefde vriendschap verpesten of zit vriendschap de liefde in de weg?

Doris is een simpele film zonder al te veel poespas, precies zoals het in het echte leven er aan toe gaat. Reidinga maakt van haar personage een ‘’echt mens’’. Je ziet haar bijvoorbeeld zonder make-up en met woelig haar. Net zoals zij, worstelen veel mensen onder ons met onzekerheden en het gevoel dat ze niet goed genoeg zijn. Hetzelfde geldt voor wanneer ze alleen komt te staan met haar twee kinderen en ze erachter komt dat het vinden van een baan op haar leeftijd niet makkelijk is. Stuk voor stuk herkenbaar, hierdoor kun je je goed verplaatsen in Doris.

Reidinga zet haar personage op een amusante manier neer en je leeft met haar mee. De twee kinderen daarentegen (Willem en Sien) hadden wat meer persoonlijkheid mogen hebben. Je weet niet precies wat voor karakters zij hebben (Willem heeft dat wel wat meer dan Sien). Deze personages hadden meer uitgewerkt mogen worden. Ook voel je niet echt de chemie tussen Reidinga en Clemens. Ze komen niet over als een ultiem droomkoppel dat goed bij elkaar past en af en toe lijkt het wat stroef te lopen tussen de twee acteurs.

Wat jammer is, is dat het einde wat langdradig overkomt omdat het dan wel duidelijk is waar het verhaal naar toe gaat. De film suggereert dat Doris zichzelf uiteindelijk maar uit alle penarie moet redden, aangezien er geen prins op het witte paard bestaat. Maar dan komt plots uit het niets de eindscène die het tegendeel bewijst. Dit is jammer en verpest de hele magie.

Doris gaat over een heel gewoon iemand, er is geen duidelijke boodschap die van Rees wil meegeven. Echter de herkenbaarheid, de humor en het typisch Hollands dagelijkse leven, maakt de film een aangenaam tijdverdrijf.

Recensie: Doris