Recensie: Avengers: Endgame RECENSIE

Recensie: Avengers: Endgame

Menig Marvel fan bleef toch geschokt achter toen slechterik Thanos in Avengers: Infinity War, het eerste deel van het tweeluik, met gebruik van de Infinity Stones een groot deel van het universum uitroeide en daarbij de Avengers ernstig verzwakte. Hoe moet het nu verder en komen de overgebleven Avengers hier ooit overheen? Het slotdeel Avengers: Endgame zou dan eindelijk de antwoorden op deze vragen moeten geven.

Na de gebeurtenissen in Avengers: Infinity War hebben de Avengers een groot verlies geleden. Thanos is erin geslaagd om alle Infinity Stones te bemachtigen en heeft daarbij de helft van al het leven op aarde uitgewist. De overlevende superhelden hebben na een lange rouwperiode besloten om de handen ineen te slaan om Thanos te kunnen verslaan en om te proberen de slachtoffers weer tot leven te wekken.

Na 22 films zou Avengers: Endgame de ultieme finale moeten betekenen. Regisseurs Anthony Russo en Joe Russo hebben dit slot van een tweeluik wel bedoeld als eerbetoon aan de echte Marvelfans. Dit wordt gelijk al duidelijk wanneer de held Captain Marvel zonder introductie op het witte doek verschijnt om de Avengers bij te staan in hun strijd. Hieruit blijkt dat er ergens wel van de kijker wordt verwacht dat ze de film over Captain Marvel gezien hebben en dus weten wie zij is. Dit maakt dat het voor de nieuwe kijkers erg lastig wordt om deze film te kunnen volgen, ook wat betreft de andere superhelden. Want van zowat elke held is er wel een eigen film gemaakt. Denk hierbij aan Ant-Man, Thor en Black Panther. En alhoewel de poster veel superhelden belooft, is de hoofdrol toch vooral voor de ‘originele Avengers’ zoals onder andere Black Widow, Captain America, Iron Man en de Hulk.

Met de verschillende verhaallijnen, die in Avengers: Endgame beschreven worden, hadden Anthony en Joe Russo moeiteloos een derde film mee kunnen vullen. En soms besluipt je als kijker de gedachte dat ze dit misschien beter hadden kunnen doen. Er zijn namelijk verschillende verhaallijnen, waar je als kijker meer over had willen weten, maar hier in een film (die al drie uur duurt) simpelweg geen ruimte voor is. Wel is er in Avengers: Endgame veel ruimte voor emoties. Je kan hierbij wel merken dat de film boordevol goede acteurs zit, zoals Scarlett Johanson, omdat je als kijker echt meegenomen wordt in de gevoelens van onmacht en verdriet. De Avengers gaan zelf door een donkere periode en moeten hierbij veel offers brengen. Ook is er geen Endgame zonder slachtoffers en hier zullen ook de fans wel even een traantje bij weg moeten pinken. De verhaalloop ten slotte, bevat verschillende onverwachte wendingen, alhoewel je als kijker wel een groot eindgevecht verwacht. Het einde is schokkend, verdrietig, maar ook bemoedigend en opbeurend tegelijkertijd.

Dit maakt van Avengers: Endgame een overtuigend en indrukwekkende verhaal dat een periode van 22 films lijkt af te sluiten. Of zou er nog ruimte zijn voor iets nieuws? Wel hadden de regisseurs misschien beter de keuze kunnen maken om het verhaal te verspreiden over een trilogie in plaats van een tweeluik. Hierbij hadden sommige verhaallijnen net even wat meer verdiept en beter uitgewerkt kunnen worden. Maar evengoed is Avengers: Endgame met zijn vele uitstekende acteurs weer een heel goede reden om naar de bioscoop te gaan.

Recensie: Avengers: Endgame