Recensie: White boy Rick   RECENSIE

Recensie: White boy Rick  

White Boy Rick is een Amerikaans biografisch misdaaddrama uit 2018 onder regie van Yann Demange. De film is gebaseerd op het leven van Richard Wershe Jr., die in de jaren ‘80 de jongste FBI-informant ooit werd. De hoofdrollen worden vertolkt door Matthew McConaughey en debuterend acteur Richie Merritt. 

Midden jaren 80 lijden Amerikaanse steden onder de opkomst van crack en voert de overheid een 'War on Drugs'. In Detroit werkt de tiener Richard Wershe Jr. (Richie Merritt), de zoon van een arme ritselaar (Matthew McConaughey), zich als 'White Boy' Rick op in het drugsmilieu. Hij raakt bevriend met lokale drugsbaronnen en wordt daarom, ondanks zijn jonge leeftijd, door de FBI ingeschakeld als informant. 

Als je van tevoren de samenvatting niet gelezen had, had je waarschijnlijk niet geweten waar de film nu daadwerkelijk over gaat. Het waargebeurde verhaal is namelijk erg sterk en interessant. Helaas zien we dit nergens terug in de film.  

Demange wil veel vertellen, maar vertelt steeds niet genoeg. Dit zie je goed als Ricky door een zwarte vriend wordt neergeschoten, dit komt niet emotioneel bij je aan, aangezien we geen seconde het gevoel hebben gekregen dat ze echte vrienden waren. Daarbij verkoopt Ricky wapens aan wat jongens en is hij ineens lid van de crew. Maar ook mist het een stukje realiteit bijvoorbeeld hoe ongebruikelijk het was dat een witte jongen in de zwarte subcultuur van Detroit terechtkwam. Dit wordt nooit benadrukt of raar bij opgekeken. Overal mist het diepgang en raak je jammer genoeg nergens in het verhaal gehecht aan de personages en blijft het veel te oppervlakkig. 

Vooral het einde van de film leek erg gehaast. Wanneer het belangrijkste punt aangekomen is van het hele verhaal, wordt hier niet veel aandacht aan besteed. Dit is namelijk wanneer Rick wordt opgepakt en hij veroordeeld wordt tot levenslang gevangenis. Het lijkt alsof Demange dit wil wegwuiven en vooral niet te veel aandacht aan wilde besteden. Nergens voel je een echte emotie naar boven komen die benadrukken hoe bijzonder en erg dit moet zijn geweest voor de echte Ricky.  

Echter wanneer Demange focust op het familiedrama tussen Ricky, zijn vader en zijn verslaafde zus wordt het verhaal pas interessanter. Dit komt vooral door het fantastische acteerwerk van McConaughey en de talentvolle nieuwkomer Merrit. De chemie tussen de twee acteurs is fantastisch om te zien en zij redden de film van de afgrond. 

Het tijdsbeeld waarin White Boy Rick zich afspeelt is gelukkig ook aangenaam om naar te kijken. De rollerdisco's en de gangsters met bondjassen brengen je helemaal in de sfeer van de jaren '80. Ook zien we een familie in de lagere klasse van de samenleving, dit wordt op een rauwe manier neergezet. Het ziet er namelijk niet mooier en aangenamer uit dan het moet zijn geweest.  

White Boy Rick wordt nog maar net overeind gehouden door een prima cast, een mooie terugblik op de jaren '80 en natuurlijk het algemene plot. Het is jammer dat dit ijzersterke verhaal zo slecht verfilmd is.  

Recensie: White boy Rick