Recensie: Dolittle RECENSIE

Recensie: Dolittle

Dolittle is wel een heel bijzondere dokter: hij bezit de gave om met dieren te communiceren en daarnaast ook mensen te helpen. Maar sinds het verlies van zijn grote liefde is zijn relatie met mensen moeizaam en heeft hij zich opgesloten in een groot en vervallen kasteel.

Dr Doolittle is ontstaan uit de pen van auteur Hugh Lofting. Onder regie van Stephen Gaghan is dit verhaal omgetoverd tot een fantasie-avonturen film, waarbij Robert Downey Jr. de hoofdrol vertolkt als Dr Doolittle. In het verhaal dat verteld wordt, zit hij na het verlies van zijn grote liefde opgesloten in een verwilderd huis. Eenzaam is hij absoluut niet, want hij heeft een kleurrijk gezelschap aan dieren om zich heen, waar hij mee kan communiceren. Tot op de dag de koningin ernstig ziek blijkt te zijn en de dokter om de rechten op zijn eigen huis redden, haar moet gaan helpen. Een probleem: hij heeft een hekel aan mensen…

De rol van Dr. John Dolittle wordt zeer overtuigend en met enthousiasme gespeeld door Robert Downey jr., die een heerlijke sarcastische, grappige en heldhaftige versie neerzet van deze dokter. Hij zal voor vele ook geen onbekende zijn, omdat hij een rol heeft gespeeld in diverse grote Marvel films als Tony Stark. Naast deze bijzondere dokter zal het menigeen niet verbazen dat vooral de meest exotische diersoorten een rol spelen. Leuk hierbij is dat elk dier een eigen ‘typetje’ is. We hebben een ontzettend eigenwijze eekhoorn, die ervan overtuigd is dat iedereen hem neer wil schieten. Daarnaast een belerende hond, een enthousiaste gans, een raadgevende papegaai, een doodsbange aap en een wandelende tak, ook wel gebruikt als afluisterapparatuur. Dit zorgt ervoor dat de film Dolittle een vrolijke beestenboel wordt met dieren die zowel met elkaar als met de mensheid weleens in botsing komt, zoals de kibbelende struisvogels en een inktvis die het heft in eigen tentakels neemt.

Wel hadden de verhaallijnen hier en daar wat beter uitgedacht en uitgewerkt kunnen worden. De zelfbenoemde leerling van Dolittle leert bijvoorbeeld wel heel snel met dieren praten. En de film begint met een gewonde eekhoorn, maar eindigt uiteindelijk met dr. Dolittle die de koningin van een ernstige ziekte moet redden. Om die reden voelt het voor de kijker alsof de film een beetje van de hak op de tak springt. Wat heel jammer is, want je krijgt dan het gevoel alsof de makers van de film heel veel willen vertellen, maar het verhaal op het witte doek te onduidelijk blijft. Jammer, want het zijn niet de minste namen die aan deze film bijdragen.

Aan de ene kant is Dolittle een prachtige film met een sterke cast en bijzonder kleurrijke dieren. Aan de andere kant had het verhaal wat meer doordacht en verder uitgewerkt kunnen worden. Dit had de film heel sterk kunnen maken als kijkplezier voor de hele familie.

Recensie: Dolittle