Recensie: The Queen's Gambit RECENSIE

Recensie: The Queen's Gambit

Na de dood van haar moeder komt Elisabeth Harmon terecht in een weeshuis. Daar geraakt ze als jong meisje gefascineerd door schaken. Ze is vastberaden om 's werelds beste schaker te worden en brengt al haar vrije tijd door in de kelder bij de stugge conciërge meneer Shaibel. Hij merkt al snel dat ze een ongekend natuurtalent is en stoomt haar klaar om op professioneel niveau te schaken. Nadat ze wordt geadopteerd door het echtpaar Wheatley wordt ze door haar verveelde adoptiemoeder gestimuleerd om al haar tijd aan wedstrijden te besteden. Beth ontwikkelt zich tot grootmeester. Ondertussen stijgt haar alcohol- en pillenverslaving echter mee...

The Queen's Gambit is een miniserie op Netflix die zich afspeelt in de jaren 50 en 60. Dit vertaalt zich in de decors, de kledij en haartooi van de personages. De traditionele opvattingen over de rol van een vrouw komen duidelijk naar voor doch wordt er niet te diep op ingegaan. Er wordt weliswaar vreemd opgekeken wanneer Beth zich aanmeldt voor een schaakwedstrijd maar meer woorden worden er niet aan vuilgemaakt.

De miniserie The Queen's Gambit draait rond het schaken. Werkelijk elk aspect van dit intrigerend spel komt aan bod. Regisseur Scott Frank is erin geslaagd om dit erg visueel aan bod te brengen. Zo ziet Beth de stukken op het plafond en zien we door haar ogen welke gevolgen een bepaalde zet op het bord heeft. De liefde voor het spel straalt uit de serie. Naast schaken als hoofdonderwerp komen ook de menselijke relaties aan bod. Elisabeth Harmon moet al jong op eigen benen staan. Wanneer ze meneer Shaibel leert kennen, ontwikkelt zich al snel een hechte band die ze uiten in hun liefde voor het schaakspel. Ook de relatie met haar adoptieouders is geen typische ouder-kindrelatie. Deze onderwerpen staan echter allemaal in de schaduw van waar het echt om draait: het schaakspel.

Het hoofdpersonage in The Queen's Gambit, Elisabeth Harmon, wordt gespeeld door Anya Taylor-Joy. Zij zet een fenomenale acteerprestatie neer. Haar geconcentreerde blik, haar overtuiging dat ze zal winnen en haar onzekerheid worden op een geloofwaardige manier neergezet. Ze fascineert. Het detail dat ze Russich begint te leren in avondschool om ooit een toernooi te kunnen spelen in de Moskou toont dat ze het echt wil. Bijrollen worden gespeeld door onder andere Marielle Heller, die adoptiemoeder Alma Wheatley speelt, Bill Camp als meneer Shaibel en Thomas Brodie-Sangster die de even gepassioneerde schaker Benny Watts met verve neerzet.

De muziek in The Queen's Gambit speelt een grote rol bij het opbouwen van de spanning. De bij momenten opzwepende muziekklanken tillen het schaken tot een hoger niveau. De verhaallijn is bij momenten onvoorspelbaar. Naarmate de serie vordert, wil je weten of Elisabeth slaagt in haar opzet om grootmeester te worden. Dit zorgt ervoor dat je na elke aflevering nog een aflevering kijkt.

The Queen's Gambit is een ode aan het schaken. Maar ook voor iedereen die niets heeft met schaken is de serie een must see.

Recensie: The Queen's Gambit