Recensie: A Jazzman's Blues RECENSIE

Recensie: A Jazzman's Blues

Een verboden romance in het Diepe Amerikaanse Zuiden van de jaren 40. Dit waargebeurde verhaal volgt Bayou en Leanne. Vanaf het begin lijkt hun relatie gedoemd om slecht af te lopen, eerst door vervelende familieleden en vervolgens door racisme. A Jazzman's Blues is daardoor net zo goed een menselijk drama als een historisch verhaal. 

De jazz (die je verwacht dankzij de titel) is opzich wel de rode draad in het verhaal. Bayou kan goed zingen, net als zijn moeder. Zijn vader kan dit niet zo goed waarderen. Hij geeft Bayou een minderwaardig gevoel omdat hij niet goed is met het bespelen van instrumenten, een talent dat zijn oudere broer wel van hun vader heeft geërfd. De muziek komt niet authentiek over. Het is te goed te horen dat het in een studio is opgenomen en later is toegevoegd aan de bruisende tentjes. In het eerste deel van de film is het vooral Bayou's eigen familie die roet in het eten gooit, maar daarna gaat de film al snel over naar het verharde racisme uit die tijd. 

Toch is het niet moeilijk om bij deze film weg te dromen. De prachtige scènes laten de kijker vergeten in wat voor gevaarlijke en racistische periode Bayou en Leane proberen te overleven. Zo is het duidelijk dat Bayou niet wit is, maar Leanne's huid is lichter. Als Bayou en Leanne uit elkaar worden gehaald besluit Leanne om zich voor te doen voor een blanke vrouw (wat misschien de keuze van haar moeder is geweest). Ze komt hier ook mee weg, alhoewel iedere dag een gevaarlijke dag is. Ze trouwt uiteindelijk met een blanke man, die al snel achter Bayou aan gaat. 

Andere racistische zaken worden ook meer op de achtergrond gebracht, waardoor de romantiek en tragedie wel echt de hoofdzaak blijven. Bayou weet te vluchten en succes te creëren als zanger, maar zijn publiek is uitsluitend wit. Zijn vrienden mogen hem zodoende niet zien optreden. 

Ook het einde voelt alsof de film alleen mocht bestaan als het racisme werd beperkt en de blanke man niet teveel als boeman werd neergezet. Dit is dan ook de reden dat de film geen vijf hartjes krijgt, want het verhaal en de opnames verdienen dat wel. Zeker een aanrader voor fans van historische romans, romantiek en drama, maar richting het einde is het niet geschikt voor de meer gevoelige onder ons! 

Recensie: A Jazzman's Blues