Recensie: The Sandman - seizoen 1 RECENSIE

Recensie: The Sandman - seizoen 1

Morpheus, de koning van de dromen en een van de 'Endless', heeft een kleine eeuw vastgezeten op aarde nadat zijn missie om een eigengereide nachtmerrie te vangen is mislukt. Als Morpheus eindelijk terugkeert naar zijn dromenrijk is er niet veel over van het universum wat hij heeft achtergelaten. Maar is Morpheus zelf nog wel wie hij was? Zijn zoektocht naar zijn (nieuwe) identiteit hangt nauw samen met de voorwerpen die hij koestert, maar daarmee is zijn verhaal nog niet af. Er is een Vortex, de nachtmerrie en de eeuwige strijd met 'Hoop'.

Wie fan is van fantasy, dol is op comics en ook een voorliefde heeft voor Griekse mythologie heeft lang uitgekeken naar The Sandman, een van de populairste comics van DC met een eigentijdse verhaallijn. Toch kan de kijker er niet helemaal omheen dat de verwachtingen voor de Netflix-variant iets te hoog gespannen waren. De schrijvers van de serie lijken te vrezen dat er slechts één seizoen uitgebracht mocht worden, want ze weten drie verschillende verhaallijnen in tien afleveringen te proppen. Oké, elf als je de laatste extra aflevering ook meetelt. Al vraag ik mij na anderhalve dag nog steeds af wat ik precies tijdens die extra aflevering heb gezien. Maar die haast is overbodig, want er zijn genoeg liefhebbers voor een tweede seizoen.  

De kritieken op het internet over The Sandman zijn dan ook verdeeld. Enerzijds trekt de serie een breed publiek aan, omdat veel verschillende genres in de afleveringen zijn verwerkt. Van spanning tot drama, The Sandman biedt het allemaal. Anderzijds stelt The Sandman daardoor soms teleur. Als ik op het puntje van de bank naar mijn scherm zat te turen, gebeurde het soms dat met één keer knipperen het moment van spanning al voorbij was. Dat is ook wel te begrijpen, vanwege het hoge tempo van de afleveringen is het moeilijk om die spanningsopbouw vast te houden.

Wie kritieken leest kan er niet omheen dat een aantal kijkers de serie bestempelen als 'woke'. Mijns inziens is het zonde om deze serie zo weg te zetten. Is zij inclusief en divers? Ja, absoluut. Is het storend of overdreven? Nee, niet meer dan het hoge verhaaltempo. En waar het wat wordt aangedikt past het bij de fantasy stijl en de creativiteit die de serie uitstraalt. The Sandman zit vol met nieuwe gezichten en het acteerwerk is goed uitgevoerd. De eerst afleveringen zijn dan ook zeker verslavend en meeslepend. Dat gevoel neemt wel een beetje af naarmate het verhaal vordert en in een rap tempo nog twee verhaallijnen worden afgewerkt. Dat neemt natuurlijk niet weg dat het heerlijk is om naar Tom Sturridge te mogen kijken. Visueel zit The Sandman sowieso goed in elkaar en ook de lijntjes met de Griekse mythologie zijn goed uitgewerkt. De liefhebber van mythologie zal dan ook genieten van het tweede deel van de extra aflevering.

Al met al is The Sandman misschien niet zo groots en meeslepend als gehoopt, maar is het zeker geen slechte serie. De eerste aflevering kan een beetje stroef overkomen en ook halverwege heeft de kijker misschien een dipje, maar er is voor ieder wat wils. Samen met de goede visuals en de het vermakelijke acteerwerk zorgt The Sandman voor kijkplezier. Voorlopig zit ik nog tussen alle kritische recensies in en kijk ik met voorzichtig enthousiasme uit naar seizoen 2 voordat ik mijn echte oordeel vel. 

Recensie: The Sandman - seizoen 1