Recensie: Vampire: The Masquerade - Coteries of New York | 5 hartjes

Recensie: Vampire: The Masquerade - Coteries of New York | 5 hartjes

Vampiers en videogames is een combinatie die niet of zelden bestaat. Maar met deze game komt hier eindelijk verandering in! Wie dol is op vampierboeken zal direct verkocht zijn aan Vampire: The Masquerade – Coteries of New York. Draw Distance komt met een geweldig thrillerverhaal omgegoten tot een prachtige game. Duik onder in de donkerste straten van New York en kom terecht in drie verschillende vampierclans! Want de stad komt pas echt tot leven als de nacht aanbreekt...

De videogame begint met de keuze uit drie groepen vampiers: Brujah, Ventrue en Toreador. De Brujah staan gekend als opstandelingen en rebellen die zich afzetten tegen de hogere autoriteiten. De Ventrue daarentegen zijn vampiers die deel uit maken van de aristocratie. Zij hebben blauw bloed en staan gekend voor hun controle en het steeds overheersen van andere clans. De laatste groep, Toreador, zijn de diva's die vooral geïnteresseerd zijn in kunst en romantiek. Elke groep heeft zijn eigen vertelling en de game geeft dus veel meer speelplezier dan op het eerste gezicht lijkt.

Elke verhaallijn komt met een eigen hoofdpersonage. Doorheen het spel kruip je in de huid van dit karakter en maakt keuzes die belangrijk zijn voor de verdere verloop van het verhaal. Het is niet mogelijk om dit personage te bewerken, wat echt spijtig is. Want er is maar één clan waarbij je een vrouwelijk hoofdpersonage kan spelen. Het enige dat je kan bewerken is de naamkeuze.

De eerste verhaallijn gaat over de Brujah. Het mannelijke hoofdpersonage komt terecht in een club na een lelijke break-up. Een prachtige vrouw van Zuid-Amerikaanse origine duikt op en lijkt hem te versieren. Van het een komt het ander en plots komt de man terecht in een vies appartement in Bronx. Al snel verandert de hele situatie en plots wordt het personage wakker in een horrorscène. Overal liggen lijken en de honger naar bloed is overheersend. Van de vrouw is geen spoor te bekennen...

De tweede verhaallijn, van de Ventrue, start op een kantoor in New York. Het hoofdpersonage, een sexy en hardwerkende vrouw, zit nog lange uren te draaien voor haar baas. Ze heeft genoeg van het lange werken maar haar baas eist nogmaals dat ze een deal sluit met één of ander vreemd figuur. Vanaf dan krijgt het verhaal een vrij erotisch tintje. De vrouw probeert de zakenman te verleiden tot de deal waarna ze plaatsnemen in een lounge ergens in de stad. Maar al snel blijkt dat het hele boeltje niet zo onschuldig is als het lijkt, want de man steekt zijn vlijmscherpe tanden in haar keel.

Het laatste vertelsel gaat over de Toreador. Een mannelijk karakter zit wat rond te dwalen op zijn eigen kunsttentoonstelling. Het is duidelijk dat het maar een saai evenement is en de kunstenaar beseft ook dat zijn eigen werken niet geweldig zijn. Hij twijfelt zelfs om zijn carrière stop te zetten. Tot er plots een man opduikt die wel zeer geïnteresseerd is in een schilderij van zijn hand. De vreemde man koopt het werk en besluit de kunstenaar uit te nodigen in zijn appartement. Maar de uren gaan voorbij en de kunstenaar heeft geen tijdsbesef meer. Hij wordt wakker terwijl de man zich uit de voeten maakt. Er duikt een meisje op die haar nek aanbied en de kunstenaar kan niet anders dan een hapje proeven.

Wat alle verhaallijnen gemeen hebben is dat ze draaien rond één onderwerp: The Masquerade. Het is de bedoeling dat je als personage ervoor zorgt dat geen enkele normale mens achter het bestaan van de vampiers komt. Het spel is dus een soort van digitaal boek. Je leest telkens dialogen tussen verschillende personages en krijgt soms een keuze aangeboden. De keuze die je maakt heeft invloed op de hele verhaallijn en de reacties van andere karakters. Het lijkt een beetje op apps zoals Episode waarin je een simpel personage bent dat oppervlakkige keuzes maakt. Alleen is Vampire: The Masquerade iets diepgaander dan dat. Het doet daarom eerder denken aan spelletjes van bijvoorbeeld Telltale games. Ook hier leef je mee met een personage maar dan in de wereld van onder andere Game of Thrones. Elke keuze die je maakt zorgt ervoor dat er een ander mogelijk einde is en je beslissingen wegen iets zwaarder door op het verhaal dan bij Episode. Zo kunnen foute beslissingen tot de dood leiden. Maar de beelden en reacties van andere personages zijn minder spectaculair dan bij Telltale games.

Toch zijn de tekeningen op de achtergrond prachtig uitgewerkt. Het lijkt net alsof je echt in een donkere ruimte zit, omsloten door vampiers. De achtergrondbeelden bewegen ook en maken het verhaal extra spannend. Zeker met de dreigende muziek op de achtergrond. Zo kan je je helemaal inleven in het verhaal.

Op zich lijkt af en toe keuzes maken heel simplistisch en saai. Daarom heeft Draw Distance nog een uitdagender onderdeel toegevoegd. Je bent en blijft natuurlijk een vampier die een constante dorst heeft naar bloed. Binnenin je zit een zogenaamd 'beest' dat kan vergeleken worden met waanzin. Om dit beest niet te alarmeren, moet je rekening houden met je honger. Maar waarom is dit zo bepalend voor het spel? Wel, als je deze dorst niet lest, komt het beest vrij en worden bepaalde keuzes in het verhaal beperkt. Of net vrijgespeeld. Daarom moet je zorgvuldig omgaan met de mogelijke opties doorheen het verhaal om je bloeddorst te beperken. Ook al gaan ze in tegen morele principes. Bovendien moet je de schijn van The Masquerade ophouden want niemand mag weten dat je een vampier bent. Dus is het soms risicovol om van een mens te drinken.

Daarnaast zijn er interessante extra's toegevoegd aan Vampire: The Masquerade, wat het leuker maakt dan soortgelijke storytelling games. Een voorbeeld hiervan is het logboek. Stel dat je even geen tijd meer hebt gehad om te spelen, dan kan je even terug je geheugen opfrissen. De hele dialoog staat neergepend tot het moment dat je het spel afsloot. Het is net alsof je een bladwijzer in een boek steekt. Of als je te snel doorklikte en vergeten bent wat je gelezen hebt, is dit een handige wegwijzer om het verhaal te blijven begrijpen. Naast het logboek is er ook een soort van woordenboek. In de game worden heel veel woorden gebruikt die overduidelijk verzonnen zijn. Een voorbeeld hiervan is sire, de persoon die je tot een vampier maakte. Omdat veel van deze woorden niet direct duidelijk zijn, kan je altijd in het woordenboek opzoeken wat het betekent. Zo is het makkelijker om het verhaal te blijven volgen ook al is er een bizar woordengebruik.

Vampire: The Masquerade – Coteries of New York is dus een typische storytelling game maar is meer dan alleen simpele keuzes maken. Het draait rond strategie en het ophouden van de schijn zonder het beest te wekken. Het verhaal is bovendien beter dan die typische vampierromannetjes. Het is een echte thriller en mega verslavend. Daarnaast kan je zelf kiezen welke verhaallijn persoonlijk het best bij je past. Of je kan natuurlijk alle drie uitproberen!