Recensie: The settlers: New Allies I 2 hartjes

The Settlers is een serie van management- en strategiegames en bestaat sinds 1993. Alles draait rond overleven en het veroveren van nieuwe gebieden. Sinds februari is The Settlers: New Allies uit voor pc, maar binnenkort kan je ook op consoles spelen zoals de PlayStation 5 en Nintendo Switch.

The Settlers: New Allies is een typische bouw- en overlevingsgame. Denk maar aan spelletjes zoals Age of Empires of Anno 1800. Je start met een leeg terrein en probeert een eigen samenleving te creëren. Dit doe je door grondstoffen te claimen en bewoners aan te trekken. Tegelijkertijd is het de bedoeling dat je de nieuwe maatschappij verdedigt. Want er liggen vijanden op de loer die jouw regio wel willen inpalmen voor hun eigen plannen. De omgeving biedt alleszins alles wat je nodig hebt voor de perfecte stad.

Het is aangeraden om toch eerst de tutorial te spelen vooraleer je erin vliegt. The Settlers is niet al te ingewikkeld, maar er zijn enkele elementen waarmee je rekening moet houden. Zo kun je bepaalde bedrijven zoals de zagerij boosten met eten. Dit doe je aan de hand van vis, vlees of bramen. Maar elk bedrijf eist een ander soort voedsel. Daarnaast is er sprake van een kettingreactie. Je kan geen huizen bouwen als je geen hout kapt bijvoorbeeld. Hiervoor moet je de juiste volgorde kennen.

De manier waarop de kettingreactie werkt is niet overdreven moeilijk zoals bij Anno 1800. Dit maakt dat de game toegankelijk is voor jongere spelers of complete beginners. Zo is eten deze keer geen must om je samenleving te kunnen ontwikkelen. De focus ligt meer op elementen zoals steen, hout en edelmetalen. Bouwen is dus de belangrijkste methode om te kunnen winnen. Daarnaast moet je een leger klaar hebben staan en daar zit het knelpunt van The Settlers een beetje. Het lijkt het eindeloos te duren om er eentje op te bouwen. Bovendien kon de aanval- en verdedigingsontwikkeling van de game echt wel beter. Buiten soldaten heb je nog enkele speciale karakters met krachten die nodig zijn op het slagveld. Alleen wordt dit alles een beetje een chaos op den duur. Het enige wat echt telt is de grootte van je leger, maar niet de manier waarop je speelt. Terwijl je eigenlijk wel wat meer verwacht van een game met een enorme focus op het strategie-element.

De details zijn daarentegen uniek aan deze game. Als je inzoomt ontdek je meer over de kleine samenleving. Zoals een meisje dat op haar fluit speelt of een man die zijn ezeltje verzorgt. De gebouwen zelf zijn super mooi uitgewerkt en tonen ook schattige tafereeltjes. Het lijkt net alsof de stad tot leven komt dankzij die interacties tussen de burgers. Mensen lopen daarbij rond met karretjes en grondstoffen voor het bouwen van nieuwe huizen. Ubisoft heet duidelijk aan alles gedacht. Dit maakt The Settlers net bijzonder tegenover andere games binnen het genre. De kleuren en de vormgeving zijn zeker geslaagd. Zelfs de laadschermen zijn een lust voor het oog. Maar hier en daar is er een kleine bug. Zo blijven de ezels wel eens vaststeken onderweg. Bovendien zijn de vormgeving en alle taferelen leuk om naar te kijken in het begin, maar verlies je de interesse na het lange wachten. Je gaat als speler natuurlijk niet blijven staren naar hetzelfde gebouw, maar er is niet veel anders te doen.

Er is nog wel een campaign die je kan spelen. Alleen is deze heel basic en draagt die niet zoveel bij aan het speelplezier. Het voelt eerder als een klusje om de opdrachten uit te voeren. Bovendien gaan de opdrachten traag en lijkt het alsof de game steeds moet laden vooraleer je aan een nieuwe kan beginnen. Er is wel een verhaal, maar ook dat is verwaarloosbaar. Het enige wat je wilt als speler is winnen natuurlijk. De campaign helpt je wel om het systeem een beetje beter te begrijpen. Als je de tutorial te langdradig vindt, is dit nog wel een optie. Maar na een halfuurtje heb je het wel gehad. Dit is ook het grote probleem van de game. In het begin is de kettingreactie fantastisch, maar na een tijdje gaat het vervelen.

The Settlers klinkt als een ideale sandboxgame waar je rustig op je gemak je stad kan uitbouwen en de rest van de kaart veroveren. Maar niets is minder waar. De game focust vooral op een mulitplayermodus. Je zou verwachten dat er opties zijn om als singleplayer te spelen. Dit is niet het geval. Er mist een sandbox waar je echt je gang kan gaan. Nu ben je verplicht om met onbekenden samen te werken. Of je moet het spel dubbel aankopen om te kunnen genieten van wat The Settlers te bieden heeft. In de tutorial kan je wel oefenen, maar dit is niet hetzelfde. Dit is een gemiste kans want dit is een element dat andere games dan weer wel hebben.

Daarnaast mist er een doorspoelknop. De stad evolueert zeer traag en je moet steeds wachten vooraleer er iets nieuws gebouwd kan worden. Je kan bij wijze van spreken naar de winkel en je boodschappen doen vooraleer er iets klaar is. Terwijl doorspoelen echt wel een standaard element moet zijn in een game als deze. Het grootste deel van je strategie bestaat dus uit wachten. Gelukkig kan je terwijl je schattige, kleine dorpje bewonderen. Voor de rest valt er in de tussentijd niet veel te doen dan je burgers boosten. Gewoon duimen dat je wakker blijft, maar als je in slaap valt heb je toch niet veel gemist.

The Settlers: New Allies is een zeer mooie game binnen zijn genre. Er is gedacht aan alle details en de moeilijkheidsgraad valt dik mee. Ideaal dus als je een beginner bent wat betreft deze games. Maar er zijn ook wel wat minpunten. Het ontbreken van een doorspoelknop is in dit geval een grote fout van Ubisoft. Daarnaast mist er een element voor singleplayers. Want de modus met meerdere spelers is vaak stressvol en een race tegen de klok. Je kan de campaign proberen, maar deze is redelijk langdradig.