Recensie: Lang leve de liefde RECENSIE

Recensie: Lang leve de liefde

Lang leve de liefde is het nieuwe boek van Jill Mansell. Haar naam, maar ook de titel, doen geen twijfel bestaan over wat je krijgt: een heerlijk verhaal dat bol staat van opbloeiende liefdes en obstakels die overwonnen moeten worden voor een happy end. Mansell-fans en alle liefhebbers van het chicklit-genre zullen dan ook niet teleurgesteld worden door dit nieuwe boek. 

Na de dood van haar moeder Jo bleef Lily Harper achter in de goede zorgen van Coral en Nick, en eigenlijk alle inwoners van het pittoreske dorp Stanton Langley. Iedereen leeft dan ook met haar mee als ze op haar vijfentwintigste verjaardag de laatste brief krijgt die haar moeder haar heeft nagelaten. Tot Lily’s verrassing bevat de brief informatie over Jo’s eerste en grootste liefde. In een poging meer te weten te komen over haar achtergrond, gaat Lily naar hem op zoek. Ondertussen heeft ze diezelfde dag ook een verrassende ontmoeting met de beroemde acteur Eddie Tessler. Eddie valt als een blok voor het levendige meisje en ook Lily voelt vlinders. Maar kan ze zomaar voorbijgaan aan de gevoelens die ze al heel lang heeft voor haar jeugdvriend Dan?

Lang leve de liefde wordt bevolkt door een heel groot aantal kleurrijke personages. Lily vormt de spil van het verhaal, maar we leren ook haar pleegmoeder Coral kennen, beste vriendin Patsy, jeugdvriend Dan, acteur Eddie en moeders jeugdliefde Declan. Een dergelijk ensemble vraagt altijd wat extra geduld van de lezer bij het op gang komen van het verhaal. Zeker als ieder personage zijn of haar eigen perspectief en verhaallijn met zich meebrengt, maar niet iedereen een duidelijke eigen stem heeft. Toch, hoe kan het ook anders in een Jill Mansell-boek, hoop je al snel voor ieder van hen op een gelukkige ontknoping.

Als extra thema komt in Lang leve de liefde omgaan met verlies aan de orde. Lily verloor haar moeder al op jonge leeftijd, haar pleegmoeder Coral heeft nog altijd verdriet over de plotselinge dood van haar echtgenoot Nick en vriendin Patsy treurt om het leven dat ze had kunnen hebben, maar dat haar uit de handen is geglipt. Dit element geeft een extra diepgang aan de liefdesverhalen. Liefde blijkt namelijk niet altijd even vanzelfsprekend of eenvoudig, en ook een happy end kan zomaar ruw verstoord worden.

Gelukkig blijft er ondanks het verdriet voldoende te genieten over. Lang leve de liefde is misschien iets te vol is en verrassende plotwendingen mogen dan ver te zoeken zijn, Mansell doet wat we van haar gewend zijn. Vanaf de eerste pagina voert ze je mee naar Stanton Langley, waar je met veel plezier verblijft tot de laatste punt. De verhaallijnen zijn knap met elkaar verweven en het dorp en haar inwoners komen voor je ogen tot leven. Het slot mag dan iets te subtiel zijn voor een écht bevredigende chicklit-leeservaring, Lang leve de liefde biedt iedere liefhebber gegarandeerd een paar uur heerlijk leesplezier.

Recensie: Lang leve de liefde