Recensie: Muggenland RECENSIE

Recensie: Muggenland - David Arnold

‘Wat ik volgens mij probeer te zeggen, is dat ik heb geleerd om mijn pijn te zien als een vriend, in welke vorm hij ook komt. Want ik weet dat pijn het enige is wat mij onderscheidt van de zieligste diersoort op aarde - de Normalen.’

Mim voelt zich niet meer thuis in haar gezin. Als ze hoort dat haar moeder ziek is, wil ze haar zo snel mogelijk bezoeken, maar dit mag niet van haar vader en haar stiefmoeder (ook wel Klote-Kathy). Mim besluit het heft in eigen hand te nemen en op de bus te stappen naar Cleveland. Onderweg komt ze veel verschillende mensen tegen. Om haar doel te bereiken moet ze de strijd tegen haar eigen demonen zien te winnen. De reis van vijftienhonderd kilometer leert Mim veel over liefde, vriendschap en loyaliteit.

Aan het begin van het verhaal leert de lezer veel personages uit de bus kennen. Dit geeft veel kleur en variatie aan het verhaal. Elk personage heeft zijn eigen karakter en gedrag, waardoor het verhaal onvoorspelbaar blijft. Later in het boek is de nadruk op de innerlijke strijd van Mim groter. Op dit punt worden gevoelens belangrijker dan gebeurtenissen, wat de snelheid uit het verhaal haalt.

‘‘Je zou het kunnen vertellen,’ zeg ik en ik loop verder langs de tank. Dan zet ik Alberts zonnebril op en gooi het luik open. ‘Maar ik zou je waarschijnlijk toch niet geloven.’’

David Arnold is een meester in het neerzetten van aparte, realistische personages. De stijl van de personages en de schrijfwijze van het verhaal doet erg denken aan John Green. Sommige passages lijken uit een gedichtenboek te komen, zo poëtisch. Elk aspect uit Muggenland lijkt een geheime boodschap te bevatten. Het verhaal zelf daarentegen is niet realistisch, maar dit hoeft niet storend te zijn voor de lezer. Muggenland is gevuld met rare metaforen en de hersenspinsels van de personages zijn soms lastig te volgen. Dit geeft het boek een ‘quirky vibe’, waardoor de lezer van het boek zal houden of het totaal niet leuk zal vinden. Er is bij Muggenland geen tussenweg.

 ‘Pap las het boek en sloot zich bij die mensen aan. Nu kan het een goede zaak zijn om je ergens bij aan te sluiten. (De NAVO, bijvoorbeeld. Of scharreleieren.) Maar je ergens bij aansluiten kan ook een niet-zo-goede zaak zijn. (De nazi-partij, bijvoorbeeld. Of de opkomst van de McNugget.)’

Het boek behandelt verschillende thema’s, zoals mentale gezondheid. De schrijver beschrijft dit op een luchtige manier, maar laat toch zien wat een mentale stoornis (of juist het ontbreken ervan) met een mens kan doen. David Arnold verwerkt in zijn boek een plottwist, waardoor de lezer anders terugkijkt op het verhaal. Dit geeft het boek een extra diepgang, wat het grotendeels ook al heeft gekregen door het originele verhaal en de kleurige personages. Muggenland is een grappig, raar, hartverwarmend, eerlijk verhaal over een meisje dat op zoek gaat naar haar moeder en de reis daar naartoe levert haar meer op dan ze ooit had durven dromen.  

Dit was de Chicklit.nl recensie van Muggenland - David Arnold.