Hakken, snijden, wokken RECENSIE

Tegenwoordig is eten hip. En boeken over eten zijn nog hipper. En dan heb ik het niet over het nieuwste kookboek van Jamie Oliver, maar over romans met recepten. Hakken, snijden, wokken lijkt op het eerste gezicht ook weer zo''n boek: jong meisje weet niet wat ze wil met haar leven en reist de wereld over om de ware liefde te vinden. Niets is echter minder waar en dat maakt Hakken, snijden, wokken tot een nieuw fenomeen: koken om het koken en eten om het eten, niet om uit een depressie te komen (Eten, bidden, beminnen) of om te laten zien dat je heel ''fierce'' bent met een mes in je hand (Huwelijk, vlees en andere obsessies). In Hakken, snijden, wokken volgen we Lauren Shockey, die na haar studie besluit om kok te worden. Ze is vastbesloten om het vak goed te leren en wil daar zelfs de wereld voor over reizen. Ze besluit stages te gaan lopen in Vietnam, Jeruzalem en Parijs. Voor haar dé bestemmingen voor goed eten, of in elk geval: om het koken goed onder de knie te krijgen. In dit boek beschrijft ze niet zozeer haar zieleroerselen, als wel de ervaringen uit de keuken. Je beleeft met haar de pijn in haar rug en benen van het dagenlange staan, het saaie van urenlang uien snijden en verbaast je met haar verhalen over de hierarchie die in de keuken heerst.  Hakken, snijden, wokken is absoluut geen chicklit. Geen romantische twist, geen meeslepende verhaallijnen, maar gewoon een mooie reisbeschrijving. Houd je van koken en lekker eten, dan wil je dit boek gewoon lezen. En zorg voor een lege maag, want na de beschrijving van Lauren wil je gewoon de recepten uitproberen. Lees smakelijk!