Recensie: Lion RECENSIE

In de dramafilm Lion gaat de Indiase vijfjarige jongen Saroo samen met zijn oudere broer op zoek naar werk. Daar verliezen ze elkaar uit het oog en Saroo komt terecht in een trein naar Calcutta. In deze stad, duizenden kilometers van zijn thuis, overleeft hij maanden op straat. Hij krijgt te maken met vele uitdagingen voordat hij door een Australisch echtpaar geadopteerd wordt. Vijfentwintig jaar later gaat hij op zoek naar zijn biologische familie.

De regisseur van de film Garth Davis heeft dit waargebeurde verhaal op een zeer kundige, mooie en realistische manier verfilmd. Het verhaal dat Davis schetst is wonderbaarlijk en uniek. Dit zou al snel een melodramatische, over sentimentele tranentrekker kunnen worden maar Davis is erin geslaagd om Saroos verhaal op een krachtige manier te verfilmen. Het is tragisch wat Saroo overkomt, maar in die tragiek worden ook de mooie dingen belicht. Het is geen film waar alleen ellende centraal staat of deze ellende uitvergroot wordt. De eerste helft speelt zich af in India en is hier ook werkelijk opgenomen. Dat is van grote toegevoegde waarde voor de film. De beelden van het Indiase landschap en hectische stedelijke leven zorgen ervoor dat de kijker zich daar ook werkelijk waant. Ook het gebruik van acteurs die Hindi dan wel Bengaals spreken, maakt de film realistischer.

Wat de film Lion ook erg sterk maakt, zijn de goede acteurs. De vijfjarige Saroo wordt gespeeld door Sunny Pawar. Deze jonge en relatief onervaren acteur levert zeer goed en geloofwaardig acteerwerk. De paniek, ellende en het gemis van zijn familie weet hij uiterst sterk uit te beelden. Dat het ook nog eens een aandoenlijk jongetje is van wie je op het eerste gezicht gaat houden, helpt ook zeker mee. Het is bijna spijtig dat kleine jongetjes groot worden en er dan een einde komt aan de rol van Pawar. Ook de andere acteurs spelen hun rol voortreffelijk. De volwassen Saroo wordt gespeeld door Dev Patel (onder andere bekend van Slumdog Millionaire). De adoptieouders van Saroo worden gespeeld door David Wenham (beter bekend als Faramir uit Lord of the Rings) en Nicole Kidman (behoeft eigenlijk geen verdere informatie). Deze drie acteurs hebben knap werk geleverd en weten stuk voor stuk de emoties van de personages over te brengen naar het scherm.

Een kleine kanttekening bij het verhaal is dat het soms wat langzaam verloopt, zeker in het tweede gedeelte. De zoektocht staat in dat deel centraal maar er gaat nog een hoop tijd overheen voordat Saroo werkelijk op een vliegtuig naar India zit. Het zoekproces sleept voort en daarnaast gebeurt er weinig. Toch maakt het goede acteerwerk en de mooie landschapsbeelden van India en Australië het wat langdradige verhaal meer dan goed.

Deze film vertelt niet alleen het wonderbaarlijke verhaal van Saroo maar bevat ook een boodschap. Saroos tragedie is namelijk niet uniek; jaarlijks raken er tachtigduizend kinderen verdwaald in India. Het lot van deze kinderen is vaak veel slechter dan die van Saroo. De makers van de film hebben de LionHeart Campaign opgezet om deze straatkinderen te helpen. Ook opbrengsten van de film gaan naar deze campagne; een mooi initiatief.  

Kortom, het is een wonderbaarlijk verhaal dat op kundige wijze verfilmd is en dat maakt het zeker de moeite waard om te bekijken! En voor degene die zich nu nog afvragen wat leeuwen met het verhaal te maken hebben, vrijwel niets. Alleen de naam Saroo betekent leeuw in Hindi.